🔰بیانیه جمعی از تشکل‌های دانشجویی دانشگاه‌های اصفهان، به مناسبت روز دانشجو
▪︎در زمانه‌ای که تحت سلطه و هژمونی رسانه‌های جریان اصلی، چشمان بسیاری برای تغییرات اجتماعی به بیرون از مرزها و به سالن‌های کنفرانس در اروپا و آمریکا دوخته شده‌است، تاکید تشکل‌های دانشجویی برای گرامیداشت شانزده آذر، تاکیدی بر مبارزات تاریخی و ملی ماست که همواره توسط عناصر ارتجاع از یک سو و مداخلات استعماری از سوی دیگر انکار یا لگدمال شده‌است.
▪︎در پیوند با همین تجربه تاریخی و مبارزاتی است که می‌توانیم، قرائتی غیرفاشیستی از یک مای تاریخی به نام "ملت ایران" ارائه دهیم. فهم امر ملی و هویت جمعی ما در نسبت با مسئله دموکراسی و مشارکت همگانی، همواره دغدغه تمامی نیروهای مترقی بوده است. از همین رو خواست تشکل‌یابی و تشکیل جمعیت‌های صنفی و سیاسی، خواستی ملی است که از بطن مناسبات درونی جامعه و از میل به تغییر، به نفع مشارکت شهروندان در یک امر جمعی سخن می‌گوید.
▪︎لکن امروزه نقصان احزاب، تشکل‌ها، شوراها و امکان‌های عمومیِ مشارکتِ افراد در امر اجتماعی، کار را به جایی رسانیده که نیروهای خارج از کشور، خود را در بازی رسانه‌ها، در جایگاه نمایندگان ملت می‌نشانند و حاکمیت نیز از همین فرصت برای یک پارچه‌کردن منتقدین و مخالفین، به قصد مشروعیت دادن به سرکوب استفاده میکند.
▪︎همه می‌خواهند که هرچه زودتر در جامعه توافقی صورت بگیرد. همه خواهان ائتلاف نیروها و در نهایت همه خواهان تغییر اند. ما نیز می‌دانیم که وضعیت فعلی باید تغییر کند. اما اولا باید دانست که قدرت ما برای تغییر به اندازه امکانات و استعدادهای مادی و معنوی درونی جامعه ماست و پر واضح است که ما نسبت به سالهای قبل، از همه جهات فقیرتر شده‌ایم. ثانیا به جای توافق روی چهره‌ها یا گروه‌ها، ما باید بر سر مسائلمان به توافق برسیم. بر سر همین خواست دموکراسی و بر سر شیوه‌های خودآیین زیست اجتماعیمان.
▪︎آیا وقت آن نشده که به جای نقد سلبی قدرت، بر خواسته‌های ایجابی‌مان تاکید کنیم و از مجرای نشریات و رسانه‌های خود درباره آن‌ها سخن بگوییم؟ آری وقت آن رسیده که بلندتر از همیشه، از لزوم تشکل‌یابی صنفی و سیاسی حرف بزنیم و در دانشگاه مطالباتی چون خودآیینی و مشارکت شورایی در آموزش و مدیریت دانشگاه را پیش بکشیم.
▪︎ما باید به جای مسئله قدرت، نگاهمان را به سوی یکدیگر برگردانیم. به سمت مشارکت‌های اجتماعی بر سر مسائل انضمامی زندگی خودمان، و نگاه به سیاستی که از روابط دموکراتیک و برابرِ مردمی برمی‌خیزد. باید به دفاع از «جامعه» برخاست. باید ضوابط «یک جامعه بودن» را از بطن «زندگی» بازتعریف و به فهمی دیگر از سیاست رجوع کرد. فهمی از سیاست که حاصل فهم قدرتِ زندگی و اراده به زیستنِ مردمی است که استعدادها و حقوقشان پایمال شده است.
▪︎اکنون و به همین منظور، تمامی دانشگاهیانی را که صدای کوچک ما را می‌شنوند، فرامی‌خوانیم تا به قصد طرح مطالبات ده‌گانه‌ی زیر، حول گفت‌وگویی ملی، گرد هم آمده، متحد و همداستان شوند:
۱. ابطال شیوه‌نامه انضباطی جدید، که حقوق اساسی دانشجویان نظیر حریم خصوصی و یا دادرسی عادلانه را به شدت مورد هجمه قرار داده‌است
۲. لغو و امحای احکام انضباطی صادره در یک سال گذشته برای پرونده‌های سیاسی دانشجویان در سراسر کشور
۳. لغو و امحای احکام تعلیق یا اخراج صادره به بهانه‌های سیاسی، در یک سال گذشته برای اساتید دانشگاه‌ها در سراسر کشور
۴. افزایش تعداد اعضای دانشجو و هیئت علمی در کمیته‌های انضباطی تا حد نصف اعضای این کمیته‌ها و تدوین ساز و کار انتخاب این اعضا به نحوی که مشارکت نهادهای دانشجویی را در این امر میسر سازد
۵. به رسمیت شناختن مجدد حقوقی نظیرِ شرکت در تجمعات مسالمت آمیز، حق دسترسی به وکیل و حق متقن و خدشه‌ناپذیر بر داشتن حریم خصوصی، در شیوه‌نامه انضباطی
۶. شناسایی حق تحصیل به عنوان حقی بنیادین به نحوی که جز با مخدوش شدنِ صلاحیت آموزشی دانشجو، از وی قابل سلب نباشد
۷. شناسایی حق اسکان در خوابگاه به مثابه حقی بنیادین برای تمامی دانشجویان و عقب‌نشینی شیوه‌نامه انضباطی و کمیته‌های انضباطی از مخدوش کردن این حق، ذیل اتهامات سیاسی
۸. شفاف‌سازی تمامی ارکان حقوقی حراست‌ها
۹. لغو احکام صادره در یکسال گذشته برای نشریات و تشکل‌های دانشجویی
۱۰. تنظیم سازوکارهایی برای مشارکت مستمر و موثر نهادهای دانشجویی در تدوین مقررات دانشگاهی (اعم از مقررات خوابگاه، انضباطی، رفاهی، پوشش، آموزشی و...)
✍امضاکنندگان:
-انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان
-انجمن اسلامی دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان -مجمع اسلامی دانشجویان دانشگاه اصفهان -انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه هنر اصفهان (جمعی از ادوار)
