#سکه‌های_عرب‌ساسانی یکی از بسترهای دوام‌آوری زبان و خط پهلوی ساسانی در دستگاه خلفای مسلمان بود. اعراب شبه‌جزیره، فاقد نظام‌های اداری و مالی بودند و البته سکّه هم نداشتند و از سکه‌های رومی و ایرانی برای تبادلات محدود خود بهره می‌بردند. در دوران دولت مدینه هم کماکان از سکه‌های رومی و بیش‌تر از سکه‌های ایرانی استفاده می‌شد. از زمان عمر و پس از او اندک‌اندک بر سکه‌های ساسانی از پیش موجود با حفظ نقش پادشاه و آتش مقدّس و متن پهلوی، واژه‌های عربی افزوده شد، مانند جائز، عمر، بسم‌الله و الله اکبر. در دوران امویان، ضرب سکه آغاز شد، اما باز همان نقش پادشاه و آتش مقدّس و البته خط پهلوی حفظ شد و به سنّت پادشاهان ساسانی که از هر موقعیت برای اندرز دادن بهره می‌بردند، اندرزهایی همراه با نام فرمان‌روایی که سکه را ضرب کرده، به خط پهلوی نگاشته می‌شد. از دورۀ عبدالملک بن مروان، پهلوی‌زدایی از امور دیوانی و مالی آغاز شد، اما تا یک سدۀ دیگر نیز در برخی از ولایت‌ها سکه‌های ساسانی ضرب می‌شد. در نگارۀ بالا در سویی که پادشاه می‌نگرد، نام «اومر ی اوبیط الاه» (عمر بن عبیدالله) به خط پهلوی، قابل خواندن است. #خط_پهلوی @iranshahr1353