📌هیچم بوی سوختنی نمیاد چند سال پیش یکی از نزدیکان صاحب فرزندی شده بود و در این راه سختی‌های فراوانی هم متحمل گشته بود به طرزی که دیگران به حالش ترحم می‌نمودند. شنیدم بعضی از کسانی که برای دیدن آمده بودند، در تحسین زیبایی و ظرافت کودک از مادر محترم تشکر نموده گفته بودند «هر چند خیلی سختی کشیدی ولی ارزششو داشت، آفرین که بچهٔ خوشگلی زاییدی» کات به کلوز آپ بقیهٔ مادران حاضر در جمع* : 😐 🫤 ترجمه: «الان ما که بچه‌مون خوشگل نشده یعنی کم زحمت کشیدیم؟ اگر به اندازهٔ این بانو ویار می‌داشتیم بچه‌مون خوشگل‌تر می‌شد؟» به عبارت دیگر «بچهٔ ما که زشته ارزش این همه زحمتو نداشت؟ یعنی بهتر بود اصن نمی‌زاییدیم؟ فازتون چیه واقعن؟» البته درک می‌کنم که برای شادی روح بانوی رنج‌کشیدهٔ تازه‌ فارغ شده این سخن را گفته‌اند ولی... اصلن بگذار بگویند ما که بخیل نیستیم. هستیم؟ پ.ن: *خوشبختانه بنده از مادران حاضر در جمع نبودم. -نمی‌دانم جملهٔ گهرباری که در پست قبلی گفتم باعث یادآوری این خاطره شد یا این خاطره باعث تولید آن جملهٔ گهربار. @imanism_ir