Маҳбуба Баҳодир қизи Қисмли ҳикоя Ўлжа Дилдора совчи келса, ҳаяжонли бўлса керак деб ўйларди. Нимагадир қалбида на ҳаяжон, на энтикиш --ҳеч нарса йўқ. Фақат уйдагилардан ҳижолат бўлаяптими, ҳеч кимнинг кўзига кўрингиси келмаяпти. Бир пайт онаси чақириб, меҳмонхонага киргизиб юборди. Отаси билан дўсти ташқарига чиқишган, шекилли. Хонада меҳмоннинг ўғли ўтирган экан. Салом бериб кирди. Йигит алик олди. Ёқимсиз сукунат. Ниҳоят, йигит гап бошлади:" Исмим -Рўзимурод. Дадангнинг ўртоғини ўғлиман.Ишим узоқроқ ерда, ҳафтада бир уйга келаман. Саволларинг бўлса бер" Йигитнинг сўрашмасдан, тез тез муддаога ўтганими, ёки сенсираб гапиришими, нимадир совуқ эди, балки нигоҳларими...