نوشته‌های حسين سلاح‌ورزى

✅ اگر مراد و‌ مقصود از ⁧ #وفاق_ملی ⁩، معاشرت و مجالست و مصافحت با ایران ستیزان باشد، حاشا و کلا از این وفاق و افسوس و اندوه از آن رای.

https://t.center/HosseinSelahvarzi

✅ پیامدهای چالش‌برانگیز: نگاهی به ۱۰۰ روز اول دولت مسعود پزشکیان

✍️ حسین سلاح‌ورزی

در ۱۰۰ روز نخست دولت مسعود پزشکیان، ایران شاهد تغییرات و تحولات قابل توجهی بوده که به طور مستقیم تحت تأثیر اتفاقات بین‌المللی و داخلی قرار گرفته است. این دوره با حوادثی همچون ترور شخصیت‌های کلیدی منطقه مانند اسماعیل هنیه و حسن نصرالله و نیز حملات نظامی متقابل میان ایران و اسرائیل، فضایی بسیار متشنج و پرچالش را برای دولت پزشکیان رقم زده است. همچنین، انتخاب مجدد دونالد ترامپ در آمریکا موجب تداوم سیاست‌های فشار حداکثری علیه ایران شده و این مسائل در کنار هم محیطی پیچیده برای تصمیم‌گیری‌های سیاسی و اقتصادی دولت ایجاد کرده‌اند.

🔻دولت پزشکیان در سیاست خارجی با چالش‌های بزرگی روبه‌رو شده است. ترورهای اخیر و حملات متقابل، ایران را در مرکز توجهات منطقه‌ای و بین‌المللی قرار داده‌اند. این اتفاقات نه تنها محیط امنیتی ایران را تحت فشار قرار داده، بلکه به طور گسترده‌ای بر رویکردهای دیپلماتیک دولت نیز تأثیر گذاشته‌اند. در پاسخ، دولت تلاش کرده است تا با استفاده از دیپلماسی و مذاکره، فضای تنش را کاهش دهد و روابط خود با کشورهای اروپایی و همسایگان را بهبود ببخشد. این رویکرد دوجانبه، شامل تقویت توان دفاعی در برابر تهدیدات خارجی و همزمان تلاش برای بازسازی پل‌های دیپلماتیک است.

🔻در حوزه اقتصادی، دولت پزشکیان با میراث دشواری از تورم بالا و نرخ بیکاری مواجه است که تحت تأثیر تحریم‌ها و سیاست‌های پیشین وضعیتی نابسامان به وجود آورده‌اند. تلاش‌های دولت برای استحکام بخشیدن به اقتصاد شامل اقداماتی برای کنترل نوسانات ارزی و مدیریت تورم است. دولت سیاست‌هایی را برای تشویق سرمایه‌گذاری‌های خارجی و داخلی اتخاذ کرده، به ویژه در زمینه‌های فناوری و صنایع تجدیدپذیر، که این می‌تواند به تولید اشتغال و رونق اقتصادی کمک کند. علاوه بر این، دولت برنامه‌هایی برای اصلاح نظام بانکی و مالیاتی را در دست اجرا دارد تا به افزایش کارآمدی اقتصادی و کاهش فساد اداری بپردازد.

🔻در بخش انرژی، که حیاتی‌ترین بخش اقتصاد ایران است، دولت پزشکیان برنامه‌هایی برای تقویت زیرساخت‌ها و بهبود فناوری‌های بهره‌برداری را پیگیری کرده است. با توجه به نقش کلیدی نفت و گاز در اقتصاد کشور، تلاش برای جذب سرمایه‌گذاری‌های بین‌المللی در این بخش و همچنین توسعه منابع تجدیدپذیر نشان از یک استراتژی جامع دارد که می‌تواند در درازمدت به کاهش وابستگی اقتصادی به فروش فسیلی کمک کند.

🔸در نهایت، نقاط قوت دولت پزشکیان در تلاش برای بازسازی اعتبار بین‌المللی و کاهش تنش‌های منطقه‌ای است که به بهبود شرایط دیپلماتیک کمک می‌کند. اما چالش‌های بزرگی همچون مدیریت تورم، کنترل نوسانات ارزی و مقابله با تحریم‌ها همچنان پابرجا است. برنامه‌های اقتصادی و سیاست‌های دولت باید به گونه‌ای باشند که بتوانند به طور مؤثری به این چالش‌ها پاسخ دهند و در عین حال، به تقویت بنیه اقتصادی کشور بپردازند.

https://t.center/HosseinSelahvarzi

🧡. مازوت نسوزانیم، برق هم نداشته باشیم؟
✍️ حسین سلاح‌ورزی

در تاریخ فرهنگی و ادبیات ما، همواره تضاد میان پیشرفت و حفظ ارزش‌ها و منابع طبیعی وجود داشته است. داستان‌هایی چون «از طلا شدن پشیمان گشته‌ایم، مرحمت فرموده ما را مس کنید» بازتابی از تجربه‌هایی است که در آن، تلاش برای بهبود شرایط به نتایج نامطلوبی منجر شده است.

با دستور رئیس‌جمهور مبنی بر توقف استفاده از مازوت در نیروگاه‌های تولید برق، امیدی نو در دل دوستداران محیط زیست جوانه زد. مازوت، این سوخت سنگین و آلاینده، سال‌هاست که آسمان شهرهایمان را تیره کرده و سلامت مردم را به خطر انداخته است. تصمیم برای کنار گذاشتن آن، گامی بزرگ در جهت حفظ محیط زیست و بهبود کیفیت زندگی بود.

اما تقریباً همزمان با این تصمیم، اعلام برنامه منظم قطع برق روزانه در شهرک‌های صنعتی و صنایع، نگرانی‌هایی را برانگیخت. صنایع و تولیدکنندگان، ستون فقرات اقتصاد کشور، با این قطع برق‌ها با چالش‌های جدی مواجه می‌شوند. آیا این تقارن، تصادفی است یا نشان از بی‌برنامگی و نبود جایگزین مناسب برای تأمین انرژی دارد؟

در ادبیات ما، مفهوم «پشیمانی از طلا شدن» نمادی از تلاش برای بهبود شرایط است که به دلیل عدم آمادگی یا نبود زیرساخت‌های لازم، به نتایج معکوس منجر می‌شود. در تاریخ معاصر نیز نمونه‌هایی از تصمیماتی وجود دارد که به جای حل مشکل، مشکلات جدیدی را به وجود آورده‌اند.

تصمیم به توقف مازوت‌سوزی، اگرچه از منظر محیط زیست قابل تحسین است، اما نیازمند برنامه‌ریزی دقیق برای تأمین انرژی جایگزین و جلوگیری از اختلال در فعالیت‌های صنعتی است. صنایع نیازمند برق پایدار برای ادامه تولید و حفظ اشتغال هستند. قطع برق می‌تواند به کاهش تولید، افزایش بیکاری و مشکلات اقتصادی منجر شود.

در فرهنگ ما، تعادل و میانه‌روی همواره ارزشمند بوده است. سعدی می‌گوید:

«رهرو آن نیست که گه تند و گهی خسته رود
رهرو آن است که آهسته و پیوسته رود»

این بیت تأکیدی است بر اهمیت برنامه‌ریزی و حرکت تدریجی به سوی اهداف، بدون ایجاد شوک و اختلال در مسیر.

امیدواریم که این تقارن، نتیجه برنامه‌ریزی نادرست نباشد و مسئولان با درایت و تدبیر، راه‌حلی بیابند که هم محیط زیست حفظ شود و هم صنایع و اقتصاد کشور دچار آسیب نشود. تاریخ به ما نشان داده است که تصمیمات شتاب‌زده و بدون برنامه‌ریزی، می‌تواند به نتایج نامطلوبی منجر شود.

در نهایت، باید به یاد داشته باشیم که توسعه پایدار نیازمند توازن میان حفظ محیط زیست و رشد اقتصادی است. نباید با یک دست محیط زیست را آباد کنیم و با دست دیگر اقتصاد را ویران. هنر مدیریت در یافتن راه‌حل‌هایی است که منافع همه را در نظر بگیرد و به سوی آینده‌ای روشن‌تر هدایت کند.

https://t.center/HosseinSelahvarzi

✅ قطع برق و افزایش تعرفه‌ها؛ ضربه‌ای به اقتصاد و اعتماد عمومی

✍️ حسین سلاح‌ورزی

با آغاز قطع منظم برق از فردا و افزایش ناگهانی تعرفه‌های برق برای صنایع و کسب‌وکارها در حوزه‌های تولید، خدمات، بازرگانی، گردشگری و صنفی، نگرانی‌های عمیقی در جامعه و میان تولیدکنندگان به وجود آمده است. در شرایطی که اقتصاد کشور نیازمند ثبات و برنامه‌ریزی دقیق است، چنین تصمیماتی نشان‌دهنده بی‌برنامگی و سردرگمی در وزارت نیرو است که می‌تواند پیامدهای منفی گسترده‌ای بر اقتصاد و رفاه عمومی داشته باشد.

عدم برنامه‌ریزی مناسب و بی‌عملی مسئولین در مواجهه با کمبود سوخت برای تولید برق نیروگاه‌ها، منجر به تصمیماتی شده است که نه تنها مشکلات را حل نمی‌کند، بلکه بحران‌های جدیدی را به وجود می‌آورد. قطع برق در ساعات کاری (۹ صبح تا ۱۷ عصر) ضربه‌ای مستقیم به تمامی صنایع تولیدی و خدماتی وارد می‌کند. کارخانه‌ها نمی‌توانند تولید مستمر داشته باشند، کسب‌وکارهای خدماتی با اختلال مواجه می‌شوند، و حتی بخش‌های بازرگانی و گردشگری نیز از این وضعیت متأثر می‌شوند.

تولیدکنندگان و صاحبان کسب‌وکارها که همواره با چالش‌های اقتصادی مختلفی دست و پنجه نرم کرده‌اند، اکنون با افزایش ناگهانی هزینه‌های برق و قطع مکرر آن، در وضعیت ناامیدی و بی‌اعتمادی نسبت به آینده قرار گرفته‌اند. این در حالی است که هیچ نشانه‌ای از بهبود وضعیت در لایحه بودجه سال آینده نیز دیده نمی‌شود، که این امر خود نشان‌دهنده عدم توجه دولت به مشکلات اساسی اقتصاد کشور است.

سردرگمی و بی‌عملی وزارت نیرو در مدیریت منابع انرژی و عدم ارائه راهکارهای مؤثر، نه تنها به کاهش تولید و افزایش بیکاری منجر می‌شود، بلکه اعتماد عمومی به نهادهای دولتی را نیز کاهش می‌دهد. مردم و تولیدکنندگان انتظار دارند که دولت با برنامه‌ریزی دقیق و اقدامات عملی، مشکلات را حل کرده و از بروز بحران‌های بیشتر جلوگیری کند.

قطع برق در ساعات کاری، علاوه بر تأثیرات اقتصادی، پیامدهای اجتماعی نیز دارد. افزایش نرخ بیکاری، کاهش درآمد خانوارها، افزایش قیمت کالاها و خدمات، و در نهایت افزایش نارضایتی عمومی از جمله پیامدهایی است که می‌تواند ثبات اجتماعی را تهدید کند.

در چنین شرایطی، انتظار می‌رفت که دولت با برنامه‌ریزی مدون و مشورت با ذی‌نفعان، راهکارهای مناسبی برای مدیریت بحران انرژی ارائه دهد. اما عدم وجود چنین برنامه‌ریزی و بی‌توجهی به نظرات کارشناسان و فعالان اقتصادی، نشان‌دهنده عمق مشکلات ساختاری در نظام مدیریتی است.

از سوی دیگر، عدم پیش‌بینی و تخصیص منابع لازم در لایحه بودجه برای حل مشکلات انرژی، امیدها را برای بهبود وضعیت در آینده نزدیک کمرنگ کرده است. این امر نشان می‌دهد که مشکلات کنونی نه تنها ناشی از عوامل مقطعی، بلکه حاصل بی‌توجهی و بی‌برنامگی بلندمدت است.

از دولت آقای پزشکیان انتظار می رفت که با درک عمق بحران و تأثیرات گسترده آن بر تمامی بخش‌های اقتصادی و اجتماعی، در جهت تدوین و اجرای برنامه‌های جامع و عملی اقدام نمایند. برنامه‌ریزی صحیح، مشورت با ذی‌نفعان، و اقداماتی که اعتماد را به جامعه بازگرداند، می‌تواند از تشدید بحران جلوگیری کرده و مسیر توسعه و پیشرفت را هموار سازد.

https://t.center/HosseinSelahvarzi

🧡 همیشه شعبون یکبار هم رمضون

✍️ حسین سلاح‌ورزی
در عرصه پیچیده و پویا سیاست بین‌الملل، بازگشت دونالد ترامپ به قدرت می‌تواند شرایط را برای ایران دگرگون کند. این فرصتی است که می‌توان از ضرب‌المثل قدیمی "همیشه شعبون، یک‌بار هم رمضون" بهره برد و با آن، مسیری تازه در دیپلماسی کشور گشود. به عبارتی، سال‌هاست که چین و روسیه از ایران به عنوان ابزاری برای تامین منافع استراتژیک خود استفاده کرده‌اند و در این راه، ایران همواره نقش همراه و حامی را برعهده داشته است. با حمایت‌های دیپلماتیک، همکاری‌های اقتصادی و نظامی، این دو کشور به نوعی از ایران به‌عنوان کارت بازی در معادلات جهانی و به‌ویژه در مواجهه با غرب بهره‌برداری کرده‌اند.

در شرایط جدید، این سؤال به طور جدی مطرح می‌شود که آیا زمان آن نرسیده که ایران، برای یک‌بار هم که شده، بازی را عوض کند و در این صفحه شطرنج بین‌المللی، کارت چین و روسیه را در برابر غرب و ترامپ به نفع خود مورد استفاده قرار دهد؟ شاید اکنون، به جای آنکه تنها نقش بازیگری همراه با شرق را داشته باشد، وقت آن رسیده که ایران با انعطاف‌پذیری بیشتر در سیاست خارجی، خود را در موقعیتی قرار دهد که بتواند از هر دو طرف فرصت‌ها و امتیازاتی کسب کند.

تجربه کشورهای مختلف در عرصه دیپلماسی نشان می‌دهد که هیچ‌گاه همراهی مطلق با یک یا دو قدرت بزرگ نمی‌تواند ضامن منافع بلندمدت و امنیت ملی باشد. چرخش جزئی به سمت مذاکره با ترامپ یا دیگر بازیگران غربی به معنای تغییر کامل و تمام‌عیار سیاست‌های ایران نیست؛ بلکه بیانگر انعطاف‌پذیری و درکی واقع‌بینانه از ظرفیت‌های موجود است که می‌تواند افق‌های دیپلماتیک تازه‌ای برای کشور باز کند.

این رویکرد، زمینه‌ای برای تنوع‌بخشی به فرصت‌های دیپلماتیک و بازیابی توازن استراتژیک میان روابط با شرق و غرب فراهم می‌کند. چالش‌های موجود در تعاملات ایران با چین و روسیه، همچون برخی منافع واگرایانه و گاه برخوردهای نامتوازن در حوزه اقتصادی، زمینه را برای بازاندیشی فراهم کرده است. ایران می‌تواند با تغییر هوشمندانه موضع خود، نقش مستقلی در این معادله پیچیده ایفا کند و امتیازات بیشتری کسب کند.

چین و روسیه طی سال‌های گذشته، در تعاملات خود با غرب، از کارت ایران به شکلی استراتژیک بهره برده‌اند و اینک، شاید زمان آن رسیده باشد که ایران نیز همان رویکرد را اتخاذ کند. ایران، با درک موقعیت خاص خود و همچنین بازگشت احتمالی ترامپ، می‌تواند به‌گونه‌ای هوشمندانه عمل کند که این بار، در برابر هر دو قدرت شرق و غرب امتیازاتی به دست آورد و تعادلی ژئوپلیتیکی به نفع منافع ملی خود ایجاد کند.

در این بازی جدید، ایران می‌تواند با ارزیابی دقیق شرایط و هوشیاری دیپلماتیک، برخی فشارهای بین‌المللی و تحریم‌ها را کاهش دهد. این تغییر هوشمندانه در نقش، نه تنها می‌تواند زمینه‌ساز کاهش محدودیت‌های اقتصادی و فشارهای بین‌المللی باشد، بلکه پیامدهای مثبتی در روابط با چین و روسیه نیز به دنبال خواهد داشت. با اتخاذ موضعی مقتدرانه‌تر و مستقل، ایران از بازیگر منفعل به کنشگری اثرگذار در این روابط تبدیل خواهد شد.

شرایط کنونی، فرصتی بی‌نظیر است که ایران با درک دقیق معادلات ژئوپلیتیک و رویکردی واقع‌بینانه، از آن بهره‌برداری کند. در جهان سیاست هیچ دشمن و ائتلافی دائمی وجود ندارد، و به همین دلیل، ایران نیز باید با انعطافی بیشتر به روابط خود با چین و روسیه بنگرد و فرصت‌های جدید را برای تعامل با غرب بسنجد. این اقدام، نه تنها تغییر استراتژی محسوب نمی‌شود، بلکه نشانه‌ای از بلوغ سیاسی و توانایی کشور در مدیریت هوشمندانه موقعیت‌ها و فرصت‌های دیپلماتیک است.

به عبارت دیگر، "همیشه شعبون، یک‌بار هم رمضون"؛ حالا که چین و روسیه بارها و بارها از ایران به‌عنوان اهرم فشار در برابر غرب استفاده کرده‌اند، چرا ایران نباید برای یک بار هم که شده، از این کارت به نفع منافع ملی خود بهره‌برداری کند؟


https://t.center/HosseinSelahvarzi

🧡 با سابقه‌ای تاریخی در دوستی با ایران و اتحاد با آمریکا، ⁧ #ژاپن ⁩ شانس خوبی برای کاهش تنش دارد.
‏آیا این میانجی‌گری ممکن است؟

https://t.center/HosseinSelahvarzi

🔴بعد از مطلبی که در مورد بی معنا بودن “پدر کشتگی” در دنیای سیاست گذاشته بودم، دوست جوانی پرسیده بود که:
‏یعنی ممکن است با قاتلِ رذلِ سردار سلیمانی هم مذاکره کنیم؟

‏عرض کردم: بله ممکن است.
‏همانطور که با صدام جنایتکار که قاتلِ بیش از ۲۰۰ هزار نفر از سرداران و سربازان و جوانان عزیز کشورمان بود و با آل سعود که بعد از فاجعه کشتار هموطنان بی دفاع مان ، مرحوم امام گفتند اگر از صدام و آمریکا بگذریم، از آل سعود نمی‌گذریم، برای صیانت از حقوق کشورمان تعامل و مذاکره و تفاهم کردیم.
‏
🔸به همین خاطر مذاکره با آمریکا
هم ممکن است و هم میسر.

https://t.center/HosseinSelahvarzi

🔴به نظر می‌رسد دولت و وزارت نفت هیچ برنامه منسجم و مدونی برای مدیریت ناترازی گاز در زمستان ندارند؛ در نتیجه، صنایع با رکود و تعطیلی مواجه می‌شوند، بازار سرمایه زیان می‌بیند و معیشت مردم با تورم و کمبود روبه‌رو خواهد شد.

⚠️این بی‌برنامگی، زمستانی سخت‌تر از همیشه را رقم می‌زند.

https://t.center/HosseinSelahvarzi

🏃‍♂️گناه مومنانه

✍️رسول اسدزاده

یکی از عجیب‌ترین و البته مهم‌ترین داستان‌های کوتاه جهان، داستانی است به نام Boule de suif نوشته گی‌دو موپاسانِ فرانسوی که در فارسی به تُپُلی ترجمه شده است.
تُپُلی روایتِ اولویتِ غریزه بقا و پیشی گرفتنِ آن از تمام اخلاقیات ساخته بشر در مواقعی است که منافع و امنیتِ آدمیزاد به خطر می‌افتند.
داستان در خلال یکی از جنگ‌های پروس (آلمان) و فرانسه در قرن نوزدهم اتفاق می‌افتد. ده تن از اهالی یکی از شهرهای مرزی فرانسه برای فرار از نیروهای اشغالگر پروس تصمیم می‌گیرند سوار یک کالسکه شوند.
یک فاحشه که نام اصلی او Elisabeth Rousset است، یک کُنتِ، یک زوج مغازه دار از طبقه متوسط، یک کارخانه دار ثروتمند و همسرش، یک روشنفکرِ جمهوری خواه،  دو زنِ راهبه و چند بورژوای دیگر که سبب می‌شوند کالسکه یک جهان کوچک از جامعه فرانسه را تشکیل بدهد...

الیزابت که برخلاف باقی مهمان‌ها شخصیتی رُک و غیرنمایشی دارد نه به نظرات سیاسی باقی حاضران در کالسکه گوش می‌دهد و نه محافظه‌ کار و محاسبه گر است. برخلاف بقیه که پس از پیمودن چند ساعت از راه گرسنگی را سرکوب می‌کنند و آذوقه هایشان را رو نمی‌کنند، تُپُلی (الیزابت) سبد غدایش را باز می‌کند و به بقیه هم تعارف می‌کند...
مهمان‌ها که در بدو ورود و به دلیل دانستنِ شغلِ تُپلی با اکراه و انزجار به او نگاه می‌گردند و از همسفر بودن با او احساس حقارت می‌کردند دست رد به غذاهای خوشمزه تُپُلی نمی‌زنند...
در این میان کالسکه به دلیل هوای بد و مه گرفتگی وارد نواحی تحت اشغال آلمانی‌ها می‌شود و اعضای کالسکه که برای شب مانی به یک مسافرخانه مراجعه می‌کنند متوجه حضور نظامیان پروس در آنجا می‌شوند...
افسر آلمانی تمام اعضای کالسکه را در مسافرخانه بازداشت می‌کند و پس از دو روز که فرانسوی‌ها جویای دلیل می‌شوند افسر آلمانی به آنها می‌گوید شرط آزادی شان این است که تُپُلی بپذیرد که یک شب پیش او بخوابد...

فرانسوی‌ها که ابتدا از شنیدن این درخواست بی‌شرمانه خشمگین شده بودند  رفته‌رفته از غرور و مقاوت الیزابت برای نخوابیدن با افسر آلمانی به ستوه می‌آیند.

روشنفکر و ثروتمند و راهبه و تاجر و فرهیخته همه دست به یکی می‌کنند تا تُپُلی را راضی به قحبگی کنند...

موپاسان در این داستان به طرزی شگفت انگیزی وابسته بودنِ اخلاق به شرایط را نشان می‌دهد. تمام کسانی که تا چند ساعت پیش ظاهرا فاحشگی را زشت و قبیح می‌دانستند به هر روشی که بلد بودند از توجیهات مذهبی تا شیوه‌های رایزنیِ تجاری استفاده می‌کنند تا دختر بی‌نوا را راضی کنند با افسر آلمانی بخوابَد...

صحنه‌های پایانیِ داستان یک تراژدی محض است. تُپُلی برخلاف غرور و خواست قلبی برای خیر جمعی با افسر آلمانی خوابیده، کالسکه در حال حرکت است و افرادی که در روز روشن برای تُپُلی دیوثی کرده‌اند حالا آذوقه‌هایشان را در آورده‌اند و می‌خورند.
تُپُلی گرسنه و غمگین در گوشه کالسکه نشسته است و به جماعتی نگاه می‌کند که دوباره بر سر میهن و غرور و آزادی و خدا و پاکدامنی دارند حرف می‌زنند. هیچکس به الیزابت نگاه نمی‌کند ولی گی دو موپاسان او را در تاریخ ادبیات جهان جاودانه می‌کند. دختری مهربان و پاک که بین فاحشه‌های واقعی نشسته است...

https://t.center/HosseinSelahvarzi