از تُردی به در آمدن،، با غم کنار نیامدن، به رنج تن نسپردن                               در روندی از اصطکاک و نشیب و فراز می‌توان میسّر شدن در چرخشِ هر رخداد ایام، بس‌بس مؤثر در خوش‌فرجام شدن خود درک می‌کنی، بخشی، بخشی ز راه طی‌شده، بس فاصله تا پایان‌یافتن                 تصدیق می‌کنی؛ خصلتِ دیرینۀ راه است ادامه داشتن امکان «کنونی»‌ام برای نو مرد شعر من؛              از رفیقِ جاوید یاری طلبیدن، آرزو کردن، نکته‌گفتن، رفیق‌بودن و دقیق‌شدن   سحر دوشنبه چهار آبان هشتاد و سه ـ اوین ✍️بخشی از شعر؛ «نو‌ مرد شعر من»، از «شهید هدی صابر» ⌨️منبع: سایت «در فیروزه‌ای» 🆔 @hodasaberr