آهنگ مارو به هم وصل می‌کنه. از قدیم هم همین بوده. شب‌های زیادی توی تاریکی نشستیم، به هزار و اندی کیلومترِ بینمون فکر کردیم، یک دو سه گفتیم و یه آهنگ رو پلی کردیم. حتا اگه صدسال گذشت و دیگه هیچ حرفی با من نداشتی، بیا، بیا آهنگ بفرست بگو یک دو سه. بیا که آهنگِ مشترک فاصله‌ی بینمونو کم کنه. باز برام آهنگ بفرست. حتا اگر ازت ناراحت بودم و ازم ناراحت بودی. من هنوز به آهنگ‌ها دل‌بسته‌ام. هنوز تورو از آهنگ‌هات می‌شناسم. هنوز وقتی بعضی آهنگ‌ها رو می‌شنوم یاد تو می‌افتم، که توی روزای تاریک دستمو گرفتی، دستتو گرفتم، نجاتم دادی، نجاتت دادم، گریه کردی، گریه کردم. ما هنوز دوریم، هنوز مثل تمام سال‌های آشنایی‌مون دوریم، اما برام آهنگ بفرست و بگو یک دو سه. نزدیک میشیم بهم... قول.