آشنایی زدایی از اوقات خوش
🍀 در دیوان حافظ آمده:
اوقات خوش آن بود که با دوست به سر رفت
باقي همه بي حاصلي و بي خبري بود
🍀این بیت در غزلی سروده شده که بحسب معنا و بیان بسیار دلنشین و قدرتمند و باشکوه است و این شکوه در صورت و سیرت این ابیات، زیبایی و جذابیت خاصی به غزل داده است.
🍀این بیت از منظری، یکی از ابیات توحیدی قدرتمند حافظ است که معنای اوقات خوش را آشنایی زدایی میکند و میفرماید اوقات خوش با جاه، موقعیت، سیم و زر ووو به دست نمی آید. دلخوشی های کوچک غیر از اوقات خوش است. دلخوشی های کوچک، مسکنی است بر درد نیهیلیسم. نهیلیسمی که با فراموشی امر قدسی در زندگی چنبره زده و نرم نرمک تمامی ارزشها را بی اعتبار میکند.
🍀اما اوقات خوش بیرون از چنبره نهیلیسم است و خانه اش آباد است به یاد حضرت دوست. و این یاد و بودن با حق، آیدوس زندگی است نه رنگ و لعاب آن.
🍀سپری شدن اوقات با حضرت حق، آن اوقات را خوش و قدرتمند میکند. سپری شدن و سپری کردن در اینجا، فعل وجودی است نه اسم. سپری شدن در اینجا غیر از باور به امر قدسی و غیر از رفتار پراکنده همسو با قدس است. سپری شدن در اینجا وضعیت وجودی است که ریشه نهیلیسم را میخشکاند.
🍀این وضعیت وجودی، تمام ابعاد زندگی را در کنترل خویش دارد؛ باور، رفتار، تصمیم، برنامه، داوری، تشخیص ووو.
🍀این وضعیت وجودی، آدمی را به این سمت سوق می دهد که با یاد حضرت حق و در محضر او نفس بکشی، با یاد او فرمان دهی، با یاد او فرمان بری، با یاد او ببینی و بشنوی، با ياد او سخن گویی، با ياد او داوری کنی....
چنان که قرآن کریم این چنین به عبد صالح خویش فرمان میدهد:
قُلْ إِنَّ صَلاتي وَ نُسُکي وَ مَحْيايَ وَ مَماتي لِلَّهِ رَبِّ الْعالَمينَ
#عبدالله_صلواتی 27 آذر 99
لینک ورود به این کانال:
https://t.center/hekmat_salavati