تندروی [به‌ طور عام و خاصه سیاسی] معمولاً با دو صفت همراه است: خطاپوشی و خطاجوییِ حداکثری. خطاپوشی برای سمتی است که تندرو با آن همدل است. تندرو کوهی از خطا و دشتی از پلیدیِ محبوب را می‌تواند خطاپوشی کند؛ یعنی توجیه کند یا نادیده بگیرد. چشم‌ها و گوش‌ها در این سمت عامدانه بسته است. اما در نقطهٔ مقابل، برای سمتی که تندرو با آن دشمنی دارد، خطاجویی پیشران است. یعنی هر چقدر چشم‌ها برای سمت دیگر بسته بود، اینجا بازِ باز است. هر چقدر گوش‌ها بسته بود، اینجا تیزِ تیز است. چشم‌های تندرو در سمت محبوب، کوه را از دو قدمی نمی‌دید، حال در سمت مغضوب، کاه را از ده کیلومتری تشخیص می‌دهد! اینجاست که تندروی دقیقاً خلاف مشاهدهٔ دقیق و علمی و منصفانه است. در این باره: علوم انسانی و شجاعت مشاهده #خرده‌نوشت‌ها @Hamesh1