«ممدلی و جنت گل» خیلی وقت ذهنم درگیر این داستان بر اساس سرگذشت واقعی است! «ماجرای عاشقانه محمد علی هزاره که عاشق جنتگل، دختر یک ملک و خان پشتون از ملک دایه فولاد میشود و در نهایت هردو از خانه فرار میکنند… » آروزویم است روزی روزگاری رمان بر اساس همین ماجرای عاشقانه بنویسم! یا نوشته شود! …فلم ساخته شود….فعلن محض نزدیک شدن به این رؤیا و کتابت شدن ماجرا، بداهه گونهی در سه قسمت…
الی جو گوشکو نقل آشیقی ره
اسو بیلو گبایی دل دیقی ره
بگوم از مجنون و لیلای دَو رو
دو عاشق پیشهی شیدایی دورو
بگوم از عشق اوغو ازره قد تو
منهِ دریای آو از قطره قد تو
همه تاریخ پرخو ره خباریم
غم و دردِ ارزگو ره خباریم
د جایی قتل عام و زخم و کشتار
مبود کشکی غمای دلداده بسیار
ولی خب! قصه کوتا گوش کو آلی
جنونِ ایشقه قد چیم روش کو آلی
د سالای نه چندان دورِ بسیار
د جنگ شوروی سالای دشوار
د وو ملگایی کویستانی آزره
دقیق تر سمت شارستانی آزره
یک آغیل بود ده بیست خانهی کاگیل
یگ ادلی بود همه مردمشی یگ دل
خبر دشت از غمای یگ دیگه خو
شریگ خوشی یایی یگ دیگه خو
خجیل بود بیشت اوالِ بارشی میمد
زمستونا خدواند قارشی میمد
د تایستو مشد چتری بلی روی
گلی اسپیی بلدرغو لب جوی
لب چشمه مشد یک تکهی بیشت
دو دلداده نیمِ شاو واده مییشت
مبورد تلخی زموستنا ره از دل
اگه تیرما نبود سرما د آصیل
قشنگ بود زندگی قد خوب و بد خو
همیشه خوشی میورد غم ده رد خو
صبایی پاش میدد افتو طلای خور
زیمی تازه موکد از دل گلای خور
صلا میزّد گل لالگ قشنگی
نبود مردمشی قد دلخوشی جنگی
زموستونای شی حتی غم مشد گم
مشد شانامه خوانی کار مردم
منه ماجید یگو را حمله میخواند
مجالی بخشی غم خوردو نمیماند
صبای بور مشد از مورییا دود
امو خودشی اشاره زندگی بود
ازو پاس عطر نان گرمِ گندم
ازو پاس گرمی دیستِ آبه بیگم
ازو پاس جیب پر بریو درگ بود
د جیب کورتیی سرخ برگ بود
دم بیگا که از کوه سایه میممد
یگو را غم د قلب آیه میمد
تروش پیشنه مبادا بیه شوی شی
پدر نالد بوگه تو بیدیه موی شی
او ره قد شیخچه و قد قمچی بزنه
سوال نتنه که مزنی از چه؟ بزنه!
امو شو ره صبای شی مثل افتو
د روی یگ دیگه خو خنده از نو
قبول کرده بوگی او سر نوشته
ازو خاطر د زیر پای شی بیشته
خدایی زندگی بود زن د آغیل
ولی قیرو که مردا کور و غافل
….
خوبه از اصل قصه خو نشیم دور
سر کویی بلند یگ پنجه دمبور…
د وُو آغیل که ارباب و زوار دشت
و یگ ملا که دَ ارخیل او کار دشت
یگ اوستا بود هنرمندِ برای خو
یگ آتهِ خوب برای بگچیچای خو
منه آغیل رفیق سنگ و چوب بود
بر خاتون خو ام یگشویِ خوب بود
رقم خودخو یگ باچهِ جوان دشت
جوانی کاکه بود مهر زبان دشت
جوانه کاکه نام شی ممدلی بود
د زور بازوی خو ام سهراب الی بود
ده کوهستانی ملگایی هزاره
گرفته خو خصال چشمه ساره
د آغیل از خوبی یایی کلون شی
برای شی دیونه بود پگ دخترون شی
ادامه دارد…
پ ن: اگر اطلاعات در باره این ماجرای عشقانه دارید برایم بنوسید سخت کمک میکند!
🙏🏻#طاهر_هجران 💙💟💛✅#گل_لالگ 👉 🆔@Gule_Lalag👈