بر خرمگس معرکه لعنت آن زمان که درِ گوش‌مان وِز‌ وز می‌کرد و مُخلّ آسایش‌مان می‌شد. خودش خبر نداشت که روزی از رویش چیزهایی می‌سازند که همه را انگشت به دهان می‌کند. کتاب «حشرات» را طبیعت نوشته است. طبیعت نگارنده‌ی خوبی‌ست. از زیر و بم همه‌ی موجودات خبر دارد. مگس‌ها از جمله حشراتی هستند که بر خلاف قد‌و قواره‌شان سن بالایی دارند، حداقل ۲۵۰ میلیون سال پیش. حشرات با تکامل بال‌هایشان توانستند خود را با تغییرات محیط وفق دهند. موجودات ریزی که تاکنون بیش از ۱۲۰۰۰۰ گونه‌اش پیدا شده است. جالب است که بدانیم در میان این گونه‌ها هفت نوع از همه معروف‌ترند. مگس خانگی، مگس میوه، خرمگس‌ها، مگس تسه‌تسه، مگس گوشت، مگس فاضلاب و مگس شن. این دشمنان کوچک، که لحظه‌ای همنشینی با آن‌ها تو را کلافه می‌کند. با دیدن‌شان دست به اسلحه می‌بری و با نشانه‌گیری دقیق شلیک می‌کنی. تازه بعدش هم می‌بینی که ناجوانمردانه فرار کرده است. آن وقت کمی آن‌طرف‌تر دست در دستش می‌گذارد و زبانی به تو در می‌آورد که هِی نتوانستی. به خاطر همین خلاقیتش، الهام بخش مهندسان هواپیماهای جنگی شده است. به خاطر مانور پذیری و چرخش به هر سو، چشم‌های مرکب و دیدی وسیع، ساختار بدنی سبک و قوی و بال‌های قدرتمند و ظریف از مگس‌ها استفاده کرده‌اند. حالیا با این نگاه، آیا باز هم می‌گوییم بر خرمگس معرکه لعنت یا با دیدن‌شان ادای احترام می‌کنیم که آنقدر الهام بخشند؟ اگر به زبان حال مگس گوش کنیم، می‌گوید «من حاضرم سال‌ها مگس معرکه‌ی آن بازیگر باشم و آزارش بدهم و نفرینم کنند. ولی مدل جنگنده‌ای نشوم که جهانی را با آن اذیت کنم.» بیچاره مگس عاقبت به خیر نشد. آه و صد ناله پشتش مانده است.😊 ای مگس عرصه سیمرغ نه جولانگه توست عِرض* خود می‌بری و زحمت ما می‌داری* ✍️گلی‌موعودی 📸گلی موعودی *آبرو *حافظ #پاره‌نویسی