🔴ادوارد سعید:‌سارتر و فوکو از اسرائیل حمایت می‌کردند و دلوز از فلسطین 🔹بخش اول: 🟨ادوارد سعید می‌نویسد که در ابتدای ژانویه ۱۹۷۹ در نیویورک تلگرامی از ژان پل سارتر و سیمون دوبوار و به دعوت مجله عصر مدرن، دریافت می‌کند که او را برای سمیناری درباره صلح در خاورمیانه در ۱۳ و ۱۴ مارس همان سال به پاریس دعوت می‌کنند. سعید خوشحال از اینکه بزرگترین روشنفکر عصر او را به سمیناری دریافت کرده، مشتاق به پاریس می‌رود. او می‌نویسد وقتی به هتلم در «کارتیه لتن» رسیدم با پیامی با این مضمون مواجه شدم: «به دلایل امنیتی، جلسه در خانه میشل فوکو برگزار می‌شود.» فردا با آدرسی که در دست داشتم به خانه میشل فوکو رفتم، آپارتمان خیلی بزرگی که پر از مدعوین بود اما از سارتر خبری نبود. هیچ کس توضیحی درباره «دلایل امنیتی» مرموزی که محل برگزاری جلسه را تغییر داده بود، نداد. سیمون دوبوار با دستمال مشهوری که به سر می‌بست، آنجا بود و درباره سفرش به تهران صحبت می‌کرد و از اینکه معترضان قصد داشتند علیه چادر تظاهرات کنند. همه چیز با حماقت متکبرانه‌اش به نظرم زننده آمد و با وجود علاقه‌ام به اینکه بدانم او چه چیزی برای گفتن دارد، دیدم که او به خصوص در آن لحظه، مغرور و غیرقابل دسترس برای هر گونه بحثی بود. در هر حال او یک ساعت بعد کمی قبل از رسیدن سارتر، جلسه را ترک کرد و دیگر هرگز بازنگشت. میشل فوکو در جلسه حاضر بود اما همان اول به من فهماند که او هیچ چیزی برای گفتن درباره موضوع سمینار ندارد و باید زود جلسه را ترک کند و مانند عادت هر روزه‌اش، غرق پژوهشش در کتابخانه ملی شود. خیلی خوشحال شدم که کتابم Beginnings: Intention and Method را در کتابخانه فوکو ، جایی که انبوهی از کتاب‌ها، کاغذ‌ها، مجلات بطور منظم چیده شده بودند، دیدم. ما خیلی دوستانه با هم گفتگو کردیم و تنها یک دهه بعد بود که من فهمیدم چرا میشل فوکو علاقه‌ای به حرف زدن درباره سیاست خاور نزدیک با من نداشت. دیدیه اریبون و همچنین دیوید مسی، در بیوگرافی فوکو می‌نویسند که او در ۱۹۶۷ در تونس درس می‌داد و به یکباره این کشور را کمی بعد از جنگ ژوئن (جنگ شش روزه) ترک کرد. به روایت فوکو، او به اراده خودش و به دلیل اعتراضات ضد اسرائیلی و یهودستیزانه در شهرهای بزرگ کشورهای عربی، تونس را ترک کرد. اما یکی از همکاران تونسی‌اش در دهه ۸۰ به من گفت که فوکو به دلایل دیگری {اتهام پدوفیلی} از تونس اخراج شد. من هنوز نمی‌دانم کدام روایت درست است. در دهه ۸۰ میلادی، ژیل دلوز به من گفت که فوکو و او که قبلا رابطه نزدیکی داشتند، به دلیل اختلاف‌شان درباره فلسطین با هم قطع رابطه‌کردند، فوکو از اسرائیل دفاع می‌کرد و دلوز از فلسطینی‌ها. عجیب نبود که او علاقه‌ای به گفتگو با من یا با هر کسی،درباره خاورنزدیک نداشت. آپارتمان فوکو، با اینکه بزرگ و آشکارا بسیار راحت بود، کاملاً سفید و بی‌روح بود، بازتاب دقیقی از فیلسوفی منزوی و اندیشمندی سخت‌گیر که به نظر می‌رسید در آن تنها زندگی می‌کند. وقتی مرد بزرگ (سارتر) سرانجام با تاخیری طولانی ظاهر شد، از دیدن اینکه چقدر پیر و نحیف به نظر می‌رسید، شگفت‌زده شدم. ادامه.....👇 @GoftandNO #ادوارد‌سعید #فوکو #سارتر #دلوز