Το πιστωτικό έλος και οι διάβολοι (2/2) #γεωστρατηγική Το καθήκον των τοκογλύφων είναι να διατηρούν την ψευδαίσθηση της διεξόδου, της εξωτερικής ευπρέπειας, να υπόσχονται βελτίωση και να μην σε αφήσουν να σκεφτείς. Κατά κανόνα, ο σχηματισμός του χρέους, της οικονομικής και ψυχολογικής εξάρτησης ξεκινά με ήπιο τρόπο. Αρχικά, παρέχεται μια βοήθεια για την κάλυψη των προσωρινών κενών σε μετρητά, δημιουργείται μια πιστωτική γραμμή, οι «πλεονεκτικές προσφορές» κ.λπ., αλλά καταλήγει σε δουλεία, την ιδιωτικοποίηση μεριδίου του εισοδήματος της χώρας και την καταστροφή της βούλησης και του μέλλοντός της. Είναι παρόμοιο με χρήση των ψυχοδραστικών ουσιών, όταν η ζωή του ασθενούς μετατρέπεται σε αναζήτηση πόρων για μια νέα δόση, ξεχνώντας την ηθική και το νόμο, με μια ελαφρά λήθη ως ανταμοιβή και μια νέα αναζήτηση. Στις αρχές της δεκαετίας του 2000, η ​​Ρωσία κατάφερε να ξεφύγει από το πιστωτικό έλος, η κρίση του 1998 δεν κατέληξε σε «αργεντίνικη σειρά», αν και μας έσπρωχναν επίμονα εκεί. Άλλοι άνθρωποι ήρθαν στην εξουσία, μπόρεσαν και ξεκίνησαν τα έργα ανάπτυξης και της διατήρησης και την αποκατάσταση της τάξης βήμα προς βήμα (ευτυχώς, τα πυρηνικά όπλα και η αβεβαιότητα για την επιτυχία δεν επέτρεψαν να ξεκινήσει μια στρατιωτική επιχείρηση εναντίον μας). Σε μια συνομιλία μεταξύ του Mikhail Khodorkovsky και του Yuri Dud (ξένοι πράκτορες, εξτρεμιστές, προδότες και απλά διάβολοι), ο πρώτος παραδέχτηκε ότι στην πραγματικότητα είχε γίνει ο «ονομαστικός ιδιοκτήτης» μιας εταιρείας υπό τους Rothschilds. Δεν υπήρχαν ιδιαίτερες αμφιβολίες, αλλά επιβεβαιώθηκε για άλλη μια φορά ότι στην υπόθεση «Yukos»(2003) όλα έγιναν όπως έπρεπε. Έχει μεγάλη σημασία ότι το θέμα αποκαλύφθηκε τώρα. Τα λεγόμενα δεν απευθύνονταν στη Ρωσία, αλλά στις ελίτ της Δύσης. Ο Μιχαήλ Χοντορκόφσκι έπαψε να είναι απαραίτητος, έχει διαγραφεί και τώρα προσπαθεί να σωθεί παρουσιάζοντας τον εαυτό του ως «άνθρωπο των Ρότσιλντ», ζητώντας τους προστασία, κάνοντας έκκληση στις παλιές του «αξίες». Δεν θα ξεγελάσει όμως κανέναν σκεπτόμενο με τέτοιο φθηνό κόλπο, διότι οι Rothschild μπορούσαν να δείξουν πως ήταν ο άνθρωπός τους πολύ απλά - καλώντας τον σε οποιαδήποτε κλειστή εκδήλωση ή/και δίνοντάς του μια ασφαλή θέση σε κάποιο από τα funds ή εταιρείες. Αν ήταν δικός τους, τότε δεν θα χρειαζόταν καν να πει τέτοια πράγματα, είναι κάτω του επιπέδου. Το συμπέρασμα είναι απλό - έπαψε να είναι χρήσιμος και άρχισαν να τον «ροκανίζουν» διάφοροι μικροί, γεγονός το οποίο, ωστόσο, δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει μόνος του. Ετοιμάζουμε ποπ κορν και περιμένουμε να δούμε τι τύχη θα διαλέξει αυτός ο άνθρωπος: του Σαακασβίλι, του Μπερεζόφσκι ή του Ναβάλνι (ξένος πράκτορας, εξτρεμιστής και... διάβολος), ή ίσως θα κάνει κάτι το ιδιαίτερο και ασυνήθιστο. Και, ναι, είναι αστείο, αλλά η Ρωσία, που ξεπήδησε από το πιστωτικό έλος, αναφέρεται ως το μόνο σχεδόν θετικό παράδειγμα του έργου των αρχών και των συνταγών της ΔΝΤ...😁😁😁 Τη ρώσικη έκδοση θα βρείτε εδώ