#حضرت_امیرالمؤمنین_علی_ابن_ابیطالب_علیهما_سلام تُو را چون جَمع شد اِمروز اَسبابِ تَوانائی
چرا غافِل از اوُضاعِ پَریشانیِ فَردائی
جَهان و اِستراحَت صُحبتِ سَنگ و سَبو باشد
چِرا بَر شَیشهء غَفلَت فِکندَن سَنگِ دانائی؟
جَهان چون خانهء زَنبُور پُرنیش است و نُوشِ وِی
تو گُویی مَعدنِ قَندست یا دُکّان حَلوائی
به غَرقابِ فَنا اُفتاده و بازیچه پِنداری
به گِردابِ هَلاک اَندَر و گرمِ تَماشائی
به اَفسونِ عَجُوزِ دَهرِ دل را کردهاِی مایل
تویی چون کُودکِ نادان و او رِندیست هَر جائی
پیِ سیودا در این بازار از سُود و زِیان بُگذَر
مَگر آسُوده در مَنزل از این بازار باز آئی
چو اَسبابِ شِنایَت نیست در قُلزُم مَکُن مأوی
شِناگر میتواند غُوطه وَر گشتَن به دَریائی
بُوَد وَقتِ رَحیل و تُوشهء بسیار بایِستی
که بی پایان بُوَد در پیشِ راهِ دور صَحرایی
بُرُو در سایهء نَخلِ اُمیدی جا و ماوِی کُن
که چینی میوهء عِزّت از او بی نَخل خُرمایی
چراغی را بر اَفروزان به مُشکاتِ دِل اِی غافل
که از دامن فِشانیهای جَهلش نیست پَروایی
چراغِ چشمِ عالَم کیست جُز نُوباوهء آدَم
علی دامادِ اَحمد مَحرمِ اَسرارِ یکتایی
نبُودی گر وِجودَش ریشهء بار و بَرِ هستی
نبُود عالَم نبُود آدَم نه دُنیایی نه عُقبایی
به همرَه داشت گَردی از سَرِ کُویش که عیسی را
مُخلّع گشت سَر تا پا به تَشریفِ مَسیحایی
اَگر مهرَش نَبُد مُشّاطه بَهرِ روی مَه رُویان
عَروسِ حُسن نَنهادی قدَم در مُلکِ زیبایی
اَگر در گَردِش لِیل و نَهارِ او نَهی فَرمایَد
کلیدِ روز و شَب را گُم کُند این چَرخِ مینایی
اَگر دَربانَش از شاهان نَمایَد مَنعِ فیرُوزی
اَگر دارا بُوَد دیگر نَبیند روی دارایی
بنُوشد آبِ شُور از چشمِ صَیادان زِ عدلِ وِی
به شهرستان گُذارَد پا اَگر آهُوی صَحرایی
بروزِ لافتی اِلّا علی گردید حَق ظاهر
وَ گرنه بود کِی اَصلاً بروزِ لا و اِلّائی
زِهی شاهی که فَردِ اِنتخابِ دَفتَرِ هَستی
به نامِ نامیش از بَندگی گردیده طُغرائی
دو بِیت از گُفتهء
#مجذوب سازَم زِیبِ اِین خامِه
وَلی اَندر عُلوّ رُتبه صَد چَندان تُو بالایی
تویی آن نُقطه بالای فاء فُوقِ اَیدیهُم
که در وَقتِ تَنزّل تحتِ بِسم الله را بائی
نَبُد گر پای لَغزش در میان اَلبته میگُفتم
که در حَقّت نَصیری زد کَلامِ پای بَرجایی
تو دارای نَعیمِ نعمتِ خوانِ فَرضنائی
تو دارای سَریرِ رُتبَتِ سِرَِّ فَاوحائی
تو مَمدوح و خدا مادِح خطابِ اِنّما شأنی
زِ حَق مَنصوص نصِّ آیهء اِنّا فَتحنائی
زَبانِ وَحی یکتایی و از بُرهانِ این مَعنی
که هَمدم با کَلیم الله اَندر طُورِ سینایی
به عجزِ خویشتَن شد مُعترِف
#صامت زِ مدحِ تو
که نبُوَد خامه را در وادیّ تَحریر یارایی
اِلا تا هَست از خطِ شُعاعی در جَهان جدوَل
زِ مهرِ چهرِ رَخشان، هر سَحر در عالَم آرایی
تَنِ اَعداء تو مانندِ قارُون در زمین پِنهان
هوا خواهِ تو را سر بُگذرَد زین خُنکِ خِضرائی
#صامت_بروجردی