گفت وگوی احسان آجورلو با اشکان راد درباره فیلمنامه نویسی برای ملودرام آجورلو: نکته‌ای که وجود دارد این است که ملودرام به شدت دست پایین گرفته می‌شود. به نظر می‌رسد منتقدان و سینه فیل‌هایی که جریان فیلم‌های هنری را به دقت دنبال می‌کنند و به آن علاقه دارند #فیلم_ملودرام را سطح پایین‌تری از سینما می‌دانند و برای همین فیلم‌های این ژانر معمولاً با اقبال چندانی مواجه نمی‌شوند . این اتفاق در حالی رخ می‌دهد که بسیاری از فیلم‌هایی که خیلی از ما با آنها خاطره داریم و حالمان را خوب کرده‌اند ملودرام بوده‌اند مثلاً کازابلانکا به وضوح ملودرام است که داستانی عاشقانه را در جریان جنگ دوم جهانی و درباره بحران پناهجویان به تصویر می‌کشد . اشکان راد: در فاصله سال‌های ۱۹۱۰ تا ۱۹۷۰ ملودرام به آثاری گفته می‌شد که پر از اتفاقات، حادثه و تغییر ناگهانی موقعیت‌ها بودند. بیشتر این فیلم‌ها نیز پایان کاملا خوشی داشتند و شخصیت‌ها در لحظه آخر نجات پیدا می‌کردند یا رستگار می‌شدند. در سال ۱۹۸۰ توماس شاتز کتابی در زمینه ژانرهای سینمای آمریکا منتشر کردکه در آن ملودرام خانوادگی را در کنار ژانرهایی مثل گنگستری و وسترن قرارداد و به عنوان گونه‌ای مجزا به رسمیت شناخت. خود این مسئله جای بررسی و سوال دارد چرا بعد از دهه ۷۰ بود که ملودرام‌ها به طور ویژه‌ای مورد توجه قرار گرفتند در حالی که پیش از آن دوران منتقدان به خود زحمت نوشتن درباره این گونه سینمایی را نمی‌دانند... 🔹 متن کامل را در صفحه های 18 تا 23 شماره 261 #مجله_فیلم_نگار در www.filmnegar.ir بخوانید.