. یک پَرسه‌ٔ خیس، زیرِ چترِ گیسوانِ بارانی "بی‌محابا" می‌تواند: مُرده را زنده، پیر را جوان، هیزمِ شکسته را باروَر... وَ لب‌های یک "زنِ" ناامید از درخششِ پرتوِ خورشید را، دوباره "شکوفا" کند! من: به معجزه‌ٔ "عشق" زیرِ باران "ایمان" دارم... 🤍