.         شبی یاد دارم که چشمم نخفت          شنیدم که پروانه با شمع گفت       که من عاشقم گر بسوزم رواست       تو را گریه و سوز باری چراست؟         بگفت ای هوادارِ  مسکینِ من          برفت انگبین، یار شیرین من         چو شیرینی از من به در می‌رود         چو فرهادم آتش به سر می‌رود           # سعدی 🤍