. چشمان آسمان خشکیده بود زمان حبس در عقربه ها و زمین تشنه ی کامی نفس" از کجا آمده ام پرسش تلخ پدرش مادر اما شده حیران به کجا آمده ام خانه گویی تُهی از گرمی جان" ولی آن کودک خُرد گوشه ی خلوت خود به بلندای قَدَش خانه ی رویا می ساخت 🤍