همه برگ‌ها آتش سرخ، همه شاخه‌ها شعله‌ی زرد، درختان، همه دودِ پیچان به تاراج باد! و برگی که می‌سوخت، می‌ریخت، می‌مرد. و جامی _سزاوار چندین هزار آفرین_ که بر سنگ می‌خورد! من از جنگل شعله‌ها می‌گذشتم غبار غروب به روی درختان فرو می‌نشست. و باد غریب، عبوس، از بر شاخه‌ها می‌گذشت، و سر در پی برگ‌ها می‌گذاشت ‌ #فریدون_مشیری 🤍