. بی‌آبروییِ ریاکارانِ شاه‌ستیز امیریحیی آیت‌اللهی در مقاله خود به نام «واپسین گفتگو در پاناما؛ دادخواست پادشاهی خیرخواه و انقلاب نوین ایران» - که در شماره پنجم «فریدون» منتشر شده است - به عدم صداقت و دروغ شاه‌ستیزان اشاره می‌کند و این چنین نمونه‌ای از این بی‌صداقتی را رو می‌کند: «آنچه سبب شده تا ذهنیت شاه‌ستیز و بازنده، توان رویارویی صادقانه با طیفی به گستره ده‌ها میلیون ایرانی را نداشته باشد - که حتی شاه و دوران شاهی را به چشم ندیده‌اند - بیش از همه به چگونگی پیروزی زودهنگام و کوتاه آنان بازمی‌گردد: انقلاب ضدسلطنتی پیروز شد چون شاه عرصه را گشود تا مخالفان‌ش عیار خود بنمایانند و آنان نیز چنین کردند. ...بزرگ‌ترین اشتباه اتحاد ضد شاه و نیز حامیان جمهوری اسلامی در غرب آن بود که بنا را بر این گذاشتند که مردم ایران در نادانی منجر به انقلاب ۵۷ باقی خواهند ماند و تا ابد می‌توان دیونُمایی از محمدرضا شاه و نظم پادشاهی را ادامه داد. از اتفاقات فرخنده این سالیان بی‌آبرویی هر چه بیش‌تر این طیفی‌ست که آن دوران با مینی‌ژوپ در خیابان‌های تهران ضد شاه شعار دادند و سپس تمام عمر به غربی‌ها مشاوره داده‌اند که "یا روسری یا توسری" فرهنگ ایران است و از دل دموکراسی‌های باخترزمین هنوز کم یا بیش هم‌قَسَم آخوندها و شراکت سیاسی ضد سلطنت هستند». ————— برگرفته از مقاله «واپسین گفتگو در پاناما؛ دادخواست پادشاهی خیرخواه و انقلاب نوین ایران» در شماره پنجم «فریدون» نوشته‌ی امیریحیی آیت‌اللهی امیریحیی آیت‌اللهی پژوهشگر ساکن آلمان در زمینه فلسفه و علوم سیاسی است. رساله دکترای او پیرامون «پیوند محافظه‌کاری سیاسی و اصلاحگری دینی در ایران مابین ۱۹۰۵ تا ۱۹۷۹» بود.‌‌ لینک مقاله در وبسایت «فریدون»: https://www.fereydoun.org/articles/76997 @fereydoun_magazine