چند شب پیش مهمان داشتیم. بعد از صرف شام دور میز نشسته بودیم و یاد گذشته می‌کردیم. در بیان شیطنت‌های زمان کوچکی پسرم یکی از مهمان‌ها رو کرد به آرش و گفت: «مادر صبوری داشتی.» اول خوشحال شدم که بعد از ۱۷ سال به عنوان یک مادر صبور مورد تعریف و تمجید قرار گرفتم. اما خیلی زود از پسرم دفاع کردم و گفتم: «پسرم بچه‌ی تخس و اذیت‌کنی نبود. ورجه ورجه زیاد داشت و انگار فنر زیر پایش بود. در حالی که می‌پرید هیحانات خودش را بیرون می‌ریخت. کاری به کسی نداشت. نه اهل کتک زدن بود نه گاز گرفتن. نه بچه‌های دیگر را هل بدهد. اتفاقا بسیار مهربان و اجتماعی بود و هر کجا که بچه‌ای را می‌دید به سمت‌ش می‌رفت و با مهربانی دست‌ش را می‌گرفت. بعضی از بچه‌ها استقبال می‌کردند بعضی‌ها هم عقب می‌کشیدند.» فهمیدم برخی از واژه‌ها به تعبیر خودمان می‌تواند هم بار معنایی مثبت و هم منفی داشته باشد. بستگی دارد در کجا و در مورد چه شخصی بیان شود. پ.ن: واژه‌ی «صبوری» به معنای شکیبایی، بردباری، خویشتنداری است. یکی از راه‌های مقاومت انسان در برابر دشواری‌های زندگی است. #پاره‌نویسی https://t.center/faribanabizadeh