فرهنگ واژگان اجاق و آتش در مازندران
کله: اجاق
کله سنگ: سنگی تخت که کف یا کنار اجاق قرار می دادند، کاربرد زیادی داشت
هیمه: هیزم
کتل تش: آتشی که از کنده درخت باشد
چچی یا چچکل: هیزم نیم سوخته
انگله: زغال برافروخته همراه با خاکستر
انگشت: زغال برافروخته
پسک: خاکستر روی آتش
کلین: خاکستر آتش
پت خل: خاکستر داغ همراه با زغال نیم سوخته
خِل: خاکستر گرم
ماشه: انبر، دو نوع می باشد، ساده و نوک دار
زرین: چوبی که تقریبا شکل ال انگلیسی است و برای کنار دادن خاکستر به کار می رود
آتش کش: شبیه خاک انداز که آتش را با آن حمل می کنند، موقع دود کردن گلپر هم کاربرد دارد
دیزندون: سه پایه ای که دیگ روی آن قرار می گیرد
دیزبنی: حلقه هایی که زیر دیگ داغ یا سیاه قرار می دهند
دُل: گرما
بَل: شدت شعله
الوک: شعله
دی: دود
تش سسریک: اخگر
جزمقاد: سوخته
جزقاله: کباب شده، سوخته سیاه
وِشِنه: سرخ فام، رنگ سرخ منعکس می کند.
بره: سوراخی که در پایین تنور جهت هواکشی درست می کنند.
گل خام، یا تون: گلخن گرمابه
بعضی از ضرب المثل آتش
👇👇"فلونی جه تش راست نوونه"
"فلونی تش گرم نکنده"
"تش گرم نکرده، دی اما ره کور هاکرده"
"تش دکفه شیر و خشک نکنده"
"تش سر ره او بزوهه"
"تش وسته بمویی"
"هرستین مله ره تش هایته"
"ریکا وسته تش کله هاکردی؟"
✍ #قاسمعلی_یعقوبی گروه فرهنگی
#مازیارون🇯🇴🇮🇳
@LafoorMyCountryبرای حمایت از ما، لینک بالا را
👆👆به گروه ها و دوستانتان فوروارد کنید.
