اگر روزي آگاهانه جملات خود را انتخاب كنيد تعجب خواهيد كرد چقدر در روز از جملات دستوري استفاده ميكنيد. با دستور دادن كودكان به مرور از همكاري به لجبازي تغيير خواهند كرد. جايگزينهايي به جاي دستور دادن ١. كار خوب را با لذت گره بزنيد تا نهادينه شود. زماني كه انسان كادو و جايزه ميگيرد هورمون دوپامين كه هورمون شادي است ترشح ميشود و به مرور كودك شرطي ميشود و كار خوب در او نهادينه ميشود. ٢. به او حق انتخاب دهيد. "الان حمام ميري يا قبل از خواب؟" "بشقابتو توي سينك ميذاري يا روي كابينت؟" به او حق انتخاب دهيد تا بتواند قسمتي از تصميگيري شما باشد. ميتوانيد از او بپرسيد كي ميخواهد درس بخواند؟ چند ساعت تكاليفش طول ميكشد؟ اگر به مرحله نوجواني رسيده اند از آنها بخواييد برنامه ريزي كند و بعد به شما اطلاع دهد. ٣. در انجام كارهايش به او كمك كنيد تا همكاري را بياموزد. در تميز كردن اتاق، جمع كردن لباسها، صاف كردن رو تختي با او همقدم شويد. اين اوقات را به لحظات شاد تبديل كنيد. به او اجازه دهيد از همكاري با شما لذت ببرد. ٤.انتظارات خود را تعديل دهيد. شادي كودكانه آنها را فداي نظم و انضباط نكنيد. بگذاريد كودك درونتان با ديدن آنها دوباره كودكي كند. در اخر سوال كنيد "خب حالا چطور خونه رو به شكل اول برگردونيم؟" @dranushe