دکتر مجتبی امین زاده روانپزشک رواندرمانگر

با سلام .
به اطلاع می رساند هرگونه پیامی که از این حساب ارسال شده است متعلق به بنده نیست و سو استفاده شده است

به اندازه کافی خوب (دونالد وینیکات)


والدین نیاز دارند به اندازه کافی خوب باشند.
کوکان به پدر و مادر نسبتا خوبی که معمولا خیرخواهند، بعضی اوقات کمی بدخلقند و در کل منطقی هستند نیاز دارند.
یک رابطه می‌تواند با وجود کاهش روابط جنسی، بحث و جدل زیاد یا عدم مشارکت به اندازه کافی خوب باشد
یک شغل به اندازه کافی خوب ممکنه کسل کننده باشد و گاهی همراه با لحظات لذت‌بخش، همچنین ممکنه درآمد خیلی بالایی نداشته باشد ولی دوستان خوبی پیدا کردیم.
منبع کلیپ: @Analytic_Mind


@tedpsychology

Photo from Sima Mirlou

مهم نیست چند بار زمین میخوریم، مهم این است که بازبرخیزیم وبه راهمان ادامه بدهیم،بی وقفه ومتصل.
@dr_mojtabaaminzadeh

✅ پیشنهاد_سلیگمن

با توجه به شیوع گسترده و جهانی بیماری کووید -۱۹، مارتین سلیگمن، بنیان گذار روان شناسی مثبت و رئیس مرکز روان شناسی مثبت دانشگاه پنسیلوانیا تمرین سریع و ساده ای را برای اجتناب از آشفتگی ذهنی و ایجاد تمرکز ذهنی پیشنهاد داده است.

موقیعیت ویروس کرونا و بیماری کووید-۱۹ هر روز در حال تغییر است و این نوسانات سریع و ابهامات مربوط به آن ممکن است موجب اضطراب یا ترس شوند.

سلیگمن می گوید: “ذهن انسان در اکثر مواقع به طور خودکار به سمت بدترین موقعیت های محتمل سوق داده و جذب میشود. فاجعه سازی یک پاسخ سازگارانه ی تکاملی ذهنی است، اما این پاسخ معمولا بیش از حد و به طور غیرواقع بیانه ای منفی است”.

سلیگمن برای تمرکز و آرامش ذهنی تمرین ساده ای به نام “نگاه واقع بینانه” را پیشنهاد می دهد که با حدس زدن بدترین اتفاق ممکن که احتمالا پیش از هر سناریوی دیگری به ذهنمان می رسد، شروع می شود، سپس به بهترین اتفاق ممکن می پردازد و سرانجام با پرداختن به محتمل ترین اتفاق پایان می یابد. هدف از انجام این تمرین تبدیل افکار غیرمنطقی به افکار منطقی است. این تمرین در چهار مرحله انجام می شود.


گام اول: از خودتان بپرسید بدترین اتفاقی که ممکن است در این موقعیت برایتان رخ دهد چیست؟

پاسخ این سوال بسته به سن و وضعیت سلامت شما تغییر می کند. سلیگمن برای مثال بدترین اتفاقی را که ممکن است برای خودش به عنوان یک مرد ۷۷ ساله که در حومه ی پنسیلوانیا زندگی می کند، بیفتد، بیان کرده است. بدترین افکار منفی خودآیند او اینها بوده است: “از آنجایی که دخترم به مدرسه می رود و با دیگران در تماس است، من حتما مبتلا می شوم. اگر مبتلا شوم، بیماریم حاد می شود و از آنجایی که در دهه هفتاد زندگیم هستم، حتما می میرم.”

گام دوم: سپس خودتان را مجبور کنید به بهترین اتفاق ممکن فکر کنید.
در این بخش تمرین، سلیگمن ممکن است با خودش فکر کند: “نه من و نه هیچ یک از اعضای خانواده ام به این بیماری دچار نمی شویم. این موج شیوع خیلی زود می گذرد و برای ما مشکلی پیش نمی آید.”
گام سوم: حالا اتفاقی را که بیش از همه محتمل است روی دهد، در نظر بگیرید.
سلگیمن گفته برای او واقع بینانه ترین اتفاق این است: “ممکن است من به این بیماری مبتلا شوم، اما مثل اکثر افراد علائمم خفیف خواهد بود. درست است که من از نظر سنی در گروه خطر قرار دارم، اما همیشه ورزش می کنم و مشکل جسمی خاصی ندارم، بنابراین احتمالا یک یا دو هفته در بستر بیماری می مانم و دوران نقاهت را می گذرانم و بعد دوباره سرپا میشوم.”

گام چهارم: در پایان، برای واقع بینانه ترین اتفاق ممکن برنامه ریزی کنید.

این کار با انرزی گذاشتن برای اتفاقی که احتمال رخ دادنش وجود ندارد یا خیلی کم است، فرق دارد. در واقع این مرحله به منزله ی آماده کردن خود برای مواجهه با موقعیتی است که ممکن است پیش بیاید و چالش انگیز هم هست. برنامه ی شما به موقعیتتتان بستگی دارد. به عنوان مثال، اگر بیمار شوید کسی هست که از فرزند/فرزندانتان مراقبت کند؟ اگر لازم باشد در خانه بمانید، به مقدار کافی غذا و دارو دارید؟ برای کارتان چه فکری کرده اید؟ اگر در گروه در معرض خطر قرار دارید، در صورت ابتلا به بیماری کسی هست که از شما مراقبت کند؟ با پاسخ دادن به این سوالات و بقیه ی سوالات احتمالی و نوشتن آنها به صورت مکتوب آشفتگی ذهنیتان کاهش چشمگیری پیدا می کند. (برای نوشتن یک برنامه ی واقع بینانه باید امکانات، محدودیت ها و منابعتان را در نظر بگیرید).

سلیگمن این تمرین را در موقعیت های مختلف و روی گروه های متفاوتی از افراد اجرا کرده و از آن نتیجه گرفته است. بنابراین به شما نیز پیشنهاد می کند این تمرین را انجام داده و از نتایج مفید آن بهره ببرید.
@dr_mojtabaaminzadeh

🔔📃 افزایش ظرفیت تاب آوردن در زندگی

🔻تصور کنید که به شدت سرماخورده اید و چند شب است که خوب نخوابیده اید. با اوقات تلخی و بی حالی از رختخواب بلند می شوید و برای رفتن به سر کار، مدرسه یا دانشگاه آماده می شوید. باران هم از یک طرف می بارد و مسیر طولانی در پیش دارید. آهسته می رانید چرا که با ترافیک سنگینی مواجه اید. مشاجره با همسرتان هنگام خارج شدن از خانه نیز ذهن تان را به خود مشغول کرده است. همان طور که در جاده رانندگی می کنید، متوجه می شوید چرخ اتومبیل پنچر شده است. در این حین چه احساسی دارید؟
طاقت این یکی رو دیگه ندارم!

⚜️اکنون روز متفاوتی را تصور کنید :

🔻سالم هستید و از سرماخوردگی خبری نیست و خوراک، ورزش و خواب خوبی داشته اید. شاداب از خواب بیدار می شوید. خورشید در آسمان می درخشد. روز کاری نسبتا راحتی در پیش دارید و درست طبق برنامه عمل می کنید. هنگام خروج از خانه، همسرتان به گرمی و خوش رویی بدرقه تان می کند. موقع رانندگی در خیابان، یک نفر چراغ قرمز را رد کرده و با اتومبیل شما تصادف می کند. خوشبختانه کسی آسیبی نمی بیند. وحشت می کنید، اما وقتی متوجه می شوید فقط فلز و پلاستیک خسارت دیده، آرام می شوید. با راننده اتومبیل دیگر، صحبت می کنید و مدارکتان را به یکدیگر می دهید. اتومبیل شما هنوز حرکت می کند. تصمیم می گیرید فردا صبح به شرکت بیمه زنگ بزنید.

❓در این دو مثال چه اتفاقی افتاد؟ این دو مثال چه تفاوتی با هم دارند؟ ادامه مطالب را دنبال کنید :

🔻در روز اول، با وجود اینکه شدت مشکل، نسبتا کم بود (پنچر شدن یک چرخ اتومبیل)، اما ظرفیت تحمل و تاب آوری شما نیز خیلی کم و محدود بود و از این رو احساس درماندگی کردید.

🔻در روز دوم، شدت مشکل خیلی بیشتر بود (خسارت دیدن اتومبیل)، اما ظرفیت تحمل و تاب آوری شما نیز بالاتر بود، بنابراین درمانده نشدید.

🔻این مثال ها نشان می دهد احساس بهزیستی و خرسندی ما بیشتر به "ظرفیت تاب آوری ما در قبال تجربه های زندگی" بستگی دارد تا "شدت و وخامت خود تجربه ها".

☑️ افزایش چنین ظرفیتی در خود، به مرور زمان تحمل تجربیات دشوار را آسان تر می سازد و ما را به راحتی درمانده نمی سازد.

💞 @dr_mojtabaaminzadeh

🌸🍃 @BeautifulLife110

با سلام و ادب
برای مشاوره تلفنی و واتساپی لطفا با خانم فرج هماهنگ کنید.
به ش ۰۹۱۶۸۲۰۶۶۳۰پیامک ارسال کنید.
۰۹۰۲۳۱۲۰۳۰۳ ش تماس۰۲۱۲۲۹۲۲۴۳۴
نسخه ازطریق واتساپ ارسال خواهد شد. سپاس دکتر امین زاده روانپزشک

بدان که نماز زیاد خواندن، کار پیرزنان است
و #روزه افزون داشتن ،صرفهٔ نان است
و حج نمودن، تماشای جهان است؛
اما نان دادن، کار جوانمردان است.
#خواجه_عبدالله_انصاری
@ketabeabii
@dr_mojtabaaminzadeh

🌱🌸🌱
ما هر دو در بهار
- در یک بهار -
چشم به دنیا گشوده ایم
ما هر دو
در یک بهار چشم به هم دوختیم
آن گاه ناگهان
متولد شدیم و نام تازه ای
بر خودگذاشتیم
فرقی نمی کند
آن فصل
- فصلی که می توان متولد شد -
حتما بهار باید باشد
و نام تازه ی ما ، حتما
دیوانه وار باید باشد
فرقی نمی کند
امروز هم
ما هر چه بوده ایم ، همانیم
ما باز می توانیم هر روز ناگهان متولد شویم
ما
همزاد عاشقان جهانیم ...
#آینه_های_ناگهان
#قیصر_امین‌پور (1338_1386)
دوم اردیبهشت سالروز #تولد #قیصر_امین‌پور فرخنده باد
@ketabeabii

#سیزده_به_در
در خانه بمانیم تا #طبیعت نفسی تازه کند!
کاریکاتور: #پیمان_علیشاهی
#روز_طبیعت 1399
@ketabeabii

اختلال بیش فعالی-کمبود توجه
تشخیص و ضرورت تشخیص بموقع ،قسمت اول
اینستاگرام dr_mojtabaaminzadeh

چون به زلف تو کشم دست، نفس می‌گیرد
دل بلبل ز تماشای قفس می‌گیرد...

گرامی باد یاد #شاعر در نهم فروردین، سالروز عروج روح سبز و سربلند شعر، #سیدحسن_حسینی
(1335_1383)
🍀💐💐💐🌺🌸🌺💐💐💐🍀

@ketabeabii

گرامی باد یاد #شاعر در نهم فروردین، سالروز عروج روح سبز و سربلند شعر، #سیدحسن_حسینی
(1335_1383)

🍀💐💐💐🌺🌸🌺💐💐💐🍀
@ketabeabii

درسفر بودی و من از یاد چشمت جرعه نوش
هیچکس از دور چون‌ من باده پیمایی نکرد...
#سیدحسن_حسینی
#به_تو_برمی_گردم
#مجموعه_غزل
#کتاب_آبی
@ketabeabii

‍ در جنگ جهانی دوم، وقتی نیروهای شوروی به سمت برلین پیش می‌رفتند، یک سرباز آلمانی را که معلوم نبود چرا به تنهایی در مسیری پیش می‌رفت و گویا راه گم کرده بود، به اسارت گرفتند.
پیانویی در گوشه‌ای افتاده بود.
به سرباز گفتند تا زمانی که پیانو بزند زنده می‌ماند؛ و اگر از زدن پیانو دست بکشد او را بلافاصله خواهند کشت.
سرباز آلمانی بیست و دوساعت پیوسته پیانو نواخت و بعد به آرامی دست‌هایش را از روی پیانو برداشت و اشک ریخت.
نیروهای شوروی به او تبریک گفتند و سپس با گلوله‌ای در سرش او را کشتند!
واقعیت همین است. واقعیت زندگی همین است. زشت و پلشت و بی‌فرجام!
ما همه داریم پیانوی خودمان را می‌نوازیم. ولی یادمان می‌رود که موجود خبیثی مثل مرگ دارد در اطراف‌مان مثل هوا می‌چرخد و هر لحظه ممکن است در کله‌مان شلیک کند!
کاش کرونا و غبارروبی کرونا از مرگ ما را کمی هشیار کند و به پوچی و بی‌اعتباری جهان آگاه کند.
شاعر می‌گوید
بنگر به جهان، چه طرف بربستم؟ هیچ
وز حاصل عمر چیست در دستم؟ هیچ
شمع طربم ولی چو بنشستم، هیچ
من جام جمم ولی چو بشکستم، هیچ!