📣 اخراج یک همکار به دلیل فعالیت در فضای مجازی: کارفرما به رای دادگاه احترام نگذاشت که او را به کار برگرداند. چه کنیم؟ طیفی از اقدامات تاثیرگذار در پاسخ به این نوع فشار بر یک همکار را بسنجید و ببینید که مطالبه‌گران در کدام برهه قرار دارند؟ در مطلب قبلی نوشتیم که یک کارگر ماشین‌سازی اراک چگونه به دلیل تلاش برای سازمان‌دهی مطالبه‌گرانه در محیط مجازی، ۸ ماه پیش از کار اخراج شد. کارگران ادعا می‌کنند که تعهدات کارفرما در حمایت از حقوق آن‌ها در سال ۱۴۰۲، تنها پس از برگزاری اعتراضات اجرایی شده است. این نشان می‌دهد که اعتراض مسالمت‌آمیز و پیگیری مطالبات صنفی برای کارگران تنها راه اثرگذاری بر تصمیمات کارفرما بوده است. اما کارفرما با استفاده از ترفندهای زیرکانه، مانند ارائه نامه غیررسمی شورا به عنوان استعفا، تلاش می‌کند این حداقل راه پیگیری حقوق کارگران را مسدود کند. 📣کارگران پیش از هرچیز باید بتوانند از همکار خود پشتیبانی کنند که پیگیری مطالبات‌شان در دستور کار قرار بگیرد. بررسی و راهکارها اخراج یک کارگر به دلیل فعالیت‌هایش در فضای مجازی، خصوصاً در جهت بیان مطالبات صنفی، نشان‌دهنده نقض حقوق اساسی کارگران است. این وضعیت نه تنها از منظر حقوق داخلی بلکه از منظر حقوق بین‌الملل کار نیز قابل پیگیری است. در ادامه به بررسی راهکارها، وظایف نهادهای صنفی و مردم، و همچنین نحوه گزارش به مراجع بین‌المللی می‌پردازیم. ۱. حقوق قانونی کارگر بررسی حقوق داخلی: مطابق قانون کار ایران، اخراج کارگر بدون دلایل قانونی و محکم، نقض حقوق اوست. کارگر می‌تواند به هیئت تشخیص و هیئت حل اختلاف اداره کار مراجعه کرده و از طریق این نهادها نسبت به اخراج ناعادلانه شکایت کند. توجه به حق آزادی بیان: حق آزادی بیان، حتی در محل کار و فضای مجازی، جزو حقوق اساسی انسان است و محدود کردن آن بدون دلایل قانونی روشن، نقض این حق محسوب می‌شود. ۲. وظیفه مردم و نهادهای صنفی حمایت از کارگر اخراج‌شده: نهادهای صنفی (مانند اتحادیه‌ها و سندیکاها) باید با پشتیبانی از کارگر، اخراج ناعادلانه را محکوم کنند و با اعتراض‌های رسمی و عمومی، خواستار بازگرداندن وی به کار شوند. آگاهی‌بخشی عمومی: مردم و سایر کارگران می‌توانند با انتشار اخبار این نوع تخلفات، فضای عمومی را نسبت به این موضوع حساس‌تر کنند و از همبستگی عمومی برای فشار به کارفرما استفاده کنند. تشکیل تجمعات قانونی و ارسال طومار: می‌توان تجمعات مسالمت‌آمیز را در حمایت از کارگر اخراج‌شده ترتیب داد و طومارهایی را به مسئولین محلی و ملی ارسال کرد. ۳. شیوه گزارش به مراجع بین‌المللی سازمان بین‌المللی کار (ILO): یکی از نهادهای اصلی برای پیگیری چنین مواردی سازمان بین‌المللی کار است. ایران یکی از کشورهای عضو این سازمان است و باید به تعهدات خود در زمینه حقوق کار عمل کند. برای گزارش دادن به ILO، می‌توان از طریق کمیته آزادی انجمن این سازمان اقدام کرد. سازمان‌های حقوق بشری: می‌توان موضوع را به سازمان‌های حقوق بشری بین‌المللی مانند عفو بین‌الملل (Amnesty International) یا دیده‌بان حقوق بشر (Human Rights Watch) گزارش داد. رسانه‌های بین‌المللی: در صورتی که تلاش‌های داخلی به نتیجه نرسد، می‌توان موضوع را به رسانه‌های بین‌المللی اطلاع داد تا از این طریق به این مساله توجه شود. بقیه 🔻