ثقافة فلسطين 🇵🇸

حلقۀ گفتگوهای میان‌فرهنگی
🔶 رستاخیز فلسطین؛ درآمدی نو بر شناخت انسان فلسطینی

▫️با ارائهٔ محمد اصغری
دکتری سیاستگذاری فرهنگی و پژوهشگر مسئلهٔ فلسطین


🔸فلسطین؛ مساله‌ای به نام انسان
سه‌شنبه ۳۰ فروردین، ساعت ۱۵

🔹 از تهران تا غزه؛ آسیب‌شناسی مقاومت فلسطینی
سه‌شنبه ۶ اردیبهشت، ساعت ۱۵

🔸 از بازگشت به خویشتن تا جمهوری فلسطین
پنج‌شنبه ۸ اردیبهشت، ساعت متعاقبا اعلام می‌شود

🔹 تاملی انتقادی بر نسبت ما و فلسطین
جمعه ۹ اردیبهشت (روز قدس)، ساعت متعاقبا اعلام می‌شود

♦️ پخش زنده از صفحات مجازی صامدون فارسی:
instagram.com/SamidounFarsi
twitter.com/SamidounFa

📍تبریز، ارتش جنوبی، مابین چهارراه باغشمال و ‌تقاطع پاستور، #حسینیه_هنر


🔘قرار است در ۴ جلسه، نگاهی نو به مساله‌ی فلسطین از منظر انسان‌شناسی شناختی و بینش فرهنگی داشته باشم و به مرور نقادانه‌ی ناگفته‌های فلسطین در ایران بپردازم.

@MuhammadAsghari

🔹سلسله نشست‌های حلقه مطالعات فرهنگی فلسطین

➖نشست چهارم

📌ما و مساله فلسطین

🔺با گفتارهایی از:

🔴دکتر محمدهادی همایون
استاد مطالعات تمدنی
فلسطین در بستر جغرافیای تمدنی

🔴دکتر انور یوسف
تحلیل‌گر فلسطینی از آلمان
رهیافت‌های فلسطینی به آینده مساله فلسطین

🔴دکتر سعید غفاری
پژوهشگر فرهنگی جهان عرب
مساله فلسطین و مقاومت فرهنگی

🔴لمیس عزام
نویسنده و پژوهشگر تاریخ خاورمیانه از فلسطین اشغالی
تجربه‌کاوی مقاومت روزمره فلسطینی

🔴محمد اصغری
پژوهشگر دکتری سیاست‌گذاری
چالش سیاست‌گذاری مساله فلسطین در ایران

◽️پنج‌شنبه اول خرداد
◼️از ساعت ۱۷:۳۰

✅ورود به جلسه از طریق لینک
https://vc.isu.ac.ir/ch/isu-conf
(لینک را باز کرده و به عنوان مهمان وارد شوید)

@MuhammadAsghari

📌روز نکبت

در یادبود ۷۲ سالگی ادعای آزادی فلسطین

(محمد اصغری)

امروز یوم‌النکبه، یادآور آغاز یک نکبت تاریخی، یک روز پس از سالگشت تشکیل رژیم صهیونیستی و تکمیل اشغال بخش مهمی از اراضی فلسطینی در سال ۱۹۴۸ است. فلسطینیان از همان اولین سالگرد این روز، با حضور بر سر مزار شهدا و اهتزار پرچم‌های سیاه، خاطره تلخ ۱۹۴۸ را زنده نگه داشتند. در سال‌های بعد نیز، یوم‌النکبه روز حرکت فلسطینیان داخل مرزهای ۴۸ به سمت روستاها و خانه‌های ویران‌شده و اشغالی بود. فلسطینیان آواره در بیرون مرزها نیز در چنین روزی به برگزاری گردهمایی‌ها و مجالس سوگواری خانوادگی مشغول می‌شدند. هرچند تا ۳ دهه پس از تاسیس اسرائیل، هنوز بسیاری از فلسطینیان آواره از واژه‌ی نکبت احتراز می‌کردند، چرا که باور داشتند این آوارگی به زودی پایان خواهد یافت و قبول واژه‌ی نکبت، یعنی پذیرش این واقعیت که اسرائیل حالا حالاها خواهد بود. اما بعدها گروه‌های مقاومت فلسطینی از یوم‌النکبه برای اشاره به حق بازگشت آوارگان فلسطینی و به مثابه نمادی از ظلم بزرگ اسرائیل و ماهیت نامشروع آن بهره جستند و اکنون قریب به ۵ دهه است که یوم‌النکبه به شکلی سراسری در میان فلسطینیان به عنوان روز عزای بزرگ زنده نگاه داشته می‌شود. در دو دهه اخیر نیز یوم‌النکبه ماهیت جهانی یافته و تا پیش از پاندمی کرونا، هرساله شاهد تظاهرات بزرگ در خیابان‌های شهرهای مختلف جهان، البته به جز کشوری چون ایران، بودیم. یوم‌النکبه امروزه به عنوان مهم‌ترین روز تقویمی برای فلسطینیان و حامیان جهانی آن است؛ روزی که نه با حمایت‌های بیرونی، که با تکیه بر تاریخ ۷۰ ساله و ماهیت تماما فلسطینی خود، تا به امروز به عنوان نمادی برای یادآوری رنج تاریخی فلسطینیان، امتداد یافته است.

@MuhammadAsghari

📌مجلس و قانونی که ربطی به فلسطین ندارد

🔺در نقد طرح مقابله خصمانه با اقدامات رژیم صهیونیستی علیه صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی
 
(محمد اصغری)
 
جنبش تحریم و بایکوت اسرائیل، حرکتی فراگیر و مستقل در جهان است که در سال‌ها اخیر بارها توانسته منافع رژیم صهیونیستی را به خطر بیاندازد، به گونه‌ای که امروز در بسیاری از کشورهای غربی، صهیونیست‌ها و حامیانشان به دنبال ایجاد محدودیت در فعالیت‌های این جنبش مدنی هستند.
بایکوت جهانی اسرائیل در سال‌های گذشته جواب داده، آن هم درست وقتی که بسیاری از ایده‌های پیشین حمایت از فلسطین به بن‌بست خورده و کارایی خود را از دست داده است. اما چرا BDS موفق است؟ شاید دلیل اصلی موفقیت این حرکت را باید در ماهیت مردم‌نهاد آن جست؛ جنبشی که خوشبختانه هنوز نه به کمک‌های مالی ترکیه و قطر آلوده شده، و نه در تور جمهوری اسلامی افتاده. ابتکاری که بر اساس تلاش کنشگران مدنی در سراسر جهان پیش می‌رود و از ظرفیت‌های دموکراتیک کنش‌گری در کشورهای مختلف برای پیش‌برد اهداف خویش بهره می‌برد. بایکوت، عدم‌سرمایه‌گذاری و تحریم سه راهکار واقعی برای مبارزه با یک رژیم آپارتاید است. در اهداف این جنبش خبری از سلطه‌جویی، اقتدارطلبی و نفی عاملیت مستقل فلسطینی نیست. اساسا آن‌ها که به این حرکت می‌پیوندند، انگیزه‌ای جز حمایت از فلسطین ندارند؛ و همین مساله حمایت آن‌ها را برای همه، و حتی خود فلسطینیان، باورپذیر می‌نماید.
قدرت BDS نیز از توان آن برای ایجاد فشار مدنی منبعث می‌شود. اینجا خبری از داغ و درفش نیست، بلکه این خود مردم هستند که افراد را برای بایکوت اسرائیل و عدم حمایت از آن تحت فشار افکار عمومی می‌گذارند و با همین اهرم فشار، تا کنون بارها توانسته‌اند چهره‌های مطرح را از همکاری با اسرائیل منصرف سازند، و یا قرارداد کمپانی‌های صهیونیستی و رویدادهای مختلف فرهنگی، هنری و ورزشی را ملغی کنند.
هرچند می‌توان با برخی رویکرد‌های BDS در قبال راه‌حل نهایی مساله فلسطین مخالف بود، چنانکه این قلم خود از منتقدان آن است، اما پرواضح است که امروز این جنبش مردم‌نهاد در میانه‌ی افشال مدعیان حمایت از فلسطین، موفق بوده و از رهگذر همین موفقیت، تبدیل به چالشی بزرگ برای رژیم صهیونیستی شده است.
اما برگردیم به خودشیرینی اخیر مجلس ایران؛ مجلس شورای اسلامی روز گذشته دو فوریت طرح مقابله خصمانه با اقدامات رژیم صهیونیستی علیه صلح و امنیت منطقه‌ای و بین‌المللی را تصویب کرده است. طرحی که در آستانه‌ی فستیوال رسمی روز قدس، این‌بار نه با ادعای حمایت از فلسطین، که با تابلوی امنیت منطقه‌ای رونمایی شده است. فراموش نکنیم که مجلس ایران 3 دهه پیش قانون حمایت از انقلاب اسلامی مردم فلسطین را تصویب کرده بود. تفاوت دال‌های محوری طرح فعلی با قانون قبلی، خود به خوبی گویای چرخش گفتمانی در قبال مساله فلسطین است. تفوق گفتمان امنیت ملی و مساله شدن مستقل اسرائیل برای جمهوری اسلامی، شاخصه بارز دوران جدید است.
اما از بندهای شلخته و هردم‌بیل این طرح اگر بگذریم، آنچه جلب توجه می‌کند، گرته‌برداری گل‌درشت این طرح از ایده تحریم جهانی اسرائیل است. شاید برای‌تان جالب باشد که بدانید جنبش BDS اساسا هیچ فعالیتی در جمهوری اسلامی ندارد، و نگارنده در پرس و جوهای خود از برخی از مسئولین و اعضای این جنبش، به پاسخی جز محدودیت‌های ایران برای فعالیت جنبش‌های مردم‌نهاد و مدنی و همین‌طور اشتهای برخی‌ها برای بلعیدن هر اتفاق خوب بین‌المللی و به اختیار خود درآوردن آن‌ها نرسیده است. BDS در ایران فعال نیست، چون جنبش‌های مدنی هیچ‌گاه در بسترهای امنیت‌زده امکان پویایی و تداوم ندارند.
طرح 14 ماده‌ای مجلس، فارغ از برخی بندهای تخیلی و خنده‌دار آن مثل راه‌اندازی سفارت مجازی در قدس، قانون پیشتر نانوشته‌ی ممنوعیت مسابقه ورزشی با اسرائیل را این‌بار روی کاغذ آورده است؛ به عبارتی دیگر اگر تا پیش از این ورزشکاری، خودانگیخته یا از سر جبر و ترس، از مسابقه با اسرائیل کنار می‌کشید، این‌بار با یک ممنوعیت قانونیِ اعلام‌شده روبروست. البته اگر به لطف این قانون، بساط پهلوان‌سازی‌های زوری از برخی ورزشکاران ترسو جمع شود، اتفاق خوبی‌ست. اساسا سبک قبلی انصراف‌های زورکی ورزشکاران ایرانی از بازی مقابل حریفان اسرائیلی، خیلی وقت‌ها ربطی به حمایت آن‌ها از فلسطین نداشت و طبعا هیچ منتی هم سر فلسطینی‌ها نبود. برای فهم بهتر این موضوع کافی‌ست به استقبال جامعه فلسطینی از بایکوت ورزشی اسرائیل توسط ورزشکاران دیگر کشورها و تفاوت آن با مواجهه افکار عمومی فلسطینی با انصراف‌های تحمیلی ورزشکاران ایرانی نگاه کنیم. البته نمی‌توان منکر انگیزه‌های انسانی و قابل تمجید دسته‌ای از ورزشکاران ایرانی شد، اما همین مساله نیز در غبار جو فعلی، هیچ‌گاه به چشم نمی‌آید.

ادامه متن را از اینجا مطالعه کنید

@MuhammadAsghari

📌فلسطینِ معطل

در نقد تعلیق آخرالزمانی سرنوشت فلسطین

(محمد اصغری)
 
خوانش اساطیری از فلسطین با پی‌رنگ مذهبی‌شده‌ی آن که در پی امتداد دادن این مساله به ابتدا و انتهای تاریخ است، خود متضمن نوعی طبیعی‌انگاری وجود اسرائیل است. به بیانی دیگر این رهیافت رمانتیزه به مساله فلسطین، با تکیه بر باورهای یهودستیزانه، دنبال این‌‌همانی یهودیت تاریخی با چیزی است که آن را شر مطلق می‌انگارد و با پیوند زدن وضع گذشته یهود به روزگار فعلی فلسطین، عرصه این مساله را تبدیل به میدان تقابل تاریخی و عینیت یافته‌ی حق و باطل می‌کند. و آنچه در عمل اتفاق می‌افتد، تعلیق سرنوشت فلسطین تا زمان رسیدن آن وعده‌ی آرمانی است.

در فکر ایرانی، شر همواره در کنار خیر قرار دارد و دیالکتیکی مانا میان این دو برقرار است و شر نیز قسمی از مانایی و جاودانگی را داراست. ساده‌تر بگوییم، وقتی مساله فلسطین از سطح واقع کنده شده و به جهان اساطیری صعود می‌کند، اسرائیل تبدیل به همان شر مانایی می‌شود که جز در یک جدال آخرالزمانی، امکانی برای پایان آن قابل تصور نیست. این یعنی تجویز انتظاری ایستا برای سرنوشت فلسطین. نوعی بی‌مسئولیتی در قبال پیشروی روزمره‌ی اشغال‌گری و حواله دادن هر نوع تغییر بنیادین به یک آینده‌ی نامعلوم. فراموش نکنیم که ماهیت ظلم در فلسطین، یک امر روزمره است. نکبت یک اتفاق تاریخی نیست که تنها یک‌بار رخ داده باشد، بلکه هر لحظه از تداوم اسرائیل، عین ظلم است. و روند اشغال‌گری هر لحظه در جریان است. فلسطین را باید ابتدا از بند همین تعلیق‌های آخرالزمانی رهانید؛ خوانشی که لااقل در تاریخ ایران ردپایی ندارد و بیشتر متاثر از الهیات مسیحی و امری وارداتی‌ست. فلسطین نیازمند راه‌حل‌های واقعی، عاجل و متکی بر مقاومت خودبنیاد است. تغییر در سرنوشت فلسطین از همین‌جا رقم می‌خورد!
 
@MuhammadAsghari

📌چانه زدن سر ۵ هزار ریال

خرده‌روایتی از دیپلماسی فرهنگی ایران درقبال فلسطین
 
(محمد اصغری)
 
سال ۱۳۱۶ رئیس وقت مجلس شورای ملی، سر راه رفتن به لندن برای شرکت در جشن تاج‌گذاری پادشاه انگلستان، سری هم به فلسطین و قدس می‌زند و دیداری نیز با زعمای مسجدالاقصی دارد. اسفندیاری در گزارش سفر خود به وزارت خارجه، از ایران‌دوستی ایشان خبر می‌دهد و پیشنهاد می‌کند که برای "حسن اثر در نظر اهالی فلسطین" از سوی دولت شاهنشاهی ایران، قالی به مسجدالاقصی اهدا شود و هدیه‌ای نیز برای مفتی قدس بفرستند. وقتی مراتب را به دربار اطلاع می‌دهند، با ارسال فرش مخالفت می‌شود و شاه می‌گوید "فرستادن قالی برای مسجد اقصی با وضع فعلی فلسطین بی‌مورد است". آن روزها فلسطین درگیر انقلاب بزرگ ضداستعماری ۱۹۳۶ بود.
 
در ادامه اما وزارت خارجه پیشنهاد می‌کند که یک عصای جواهرنشان از تجارتخانه‌ی حاجی محمدتقی جواهریان به قیمت ۹ هزار ریال خریداری و به فلسطین ارسال شود. موضوع در هیات وزرا مطرح می‌شود اما تصویب‌نامه‌ی آن را به بهانه‌ی گران بودن مبلغ، صادر نمی‌کنند و در نهایت قرار می‌شود تا یک انگشتر فیروزه به قیمت ۴ هزار ریال به همراه یک سجاده برای مفتی قدس ارسال کنند و تمام.

این شاید یکی از اولین تجربه‌های دیپلماسی فرهنگی ایران در قبال فلسطین، آن‌هم در سال‌های آغازین تکوین مساله فلسطین باشد؛ تجربه‌ای از جنس چانه‌زنی سر ۵ هزار ریال!

@MuhammadAsghari

🔹سلسله نشست‌های حلقه مطالعات فرهنگی فلسطین

📌نشست سوم

🔴برخورد ایرانی با پیدایش اسرائیل

🔺مروری بر مواجهه حاکمیت و جامعه ایرانی با تاسیس رژیم صهیونیستی

➖با ارائه محمد اصغری

🗓پنجشنبه ۱۱ اردیبهشت
⏰از ساعت ۲۳

✅ورود به جلسه از طریق لینک
https://vc.isu.ac.ir/ch/isu-conf
(لینک را باز کرده و به عنوان مهمان وارد شوید)

@MuhammadAsghari

📌حکایت فرش ایرانی در فلسطین
 
🔺محمد اصغری
 
شهر قدس از گذشته‌های دور هفت دروازه اصلی داشت؛ از سمت شمال اگر به سمت قدس می‌آمدی، دروازه دمشق را می‌دیدی؛ از سمت شرق باید از باب الاسباط عبور می‌کردی و از غرب اگر می‌خواستی وارد قدس شوی، راه ورود تو به شهر باب الخلیل یا دروازه‌ی یافا بود. این دروازه که درست به منطقه مسیحی و ارمنی‌نشین قدس باز می‌شد، یکی از اصلی‌ترین معابر ورودی شهر به شمار می‌آمد و در طول تاریخ همیشه از رونق برخوردار بود. مقامات و بزرگان هنگام ورود به قدس، از این دروازه گذر می‌کردند و مقصد همیشگی مسافران، علی‌الخصوص زائران مسیحی سرزمین مقدس بود. همین امر باعث شد تا کم‌کم در بیرون این دروازه مغازه‌های فروش سوغات رونق بگیرد و دروازه یافا تبدیل به یکی از مراکز تجاری مهم شهر قدس شود.
 
سال 1872، بولص میو، بازرگان مسیحی فلسطینی، در دروازه یافا مغازه‌ی فرش فروشی خود را دایر کرد. دکانی که فرش ایرانی را به زائران مسیحی و اروپایی قدس و اهالی متمول شهر می‌فروخت. بولص با سفر به ایران، فرش می‌خرید و در فلسطین به فروش می‌رساند. تجارتی سودآور که کم‌کم نام مغازه آقای میو را در دروازه یافا مشهور کرد. بولص با کمک پسران خود مغازه را می‌گرداند و ارتباط بسیار نزدیکی با ایران داشت، طوری که حتی یکی از پسرانش برای ماه‌عسل به ایران سفر کرده بود. در آن سال‌ها تجار ایرانی نیز به فلسطین سفر و از بنادر آن برای صادرات کالا و همین‌طور از بازارهای پررونق شهرهایی چون قدس برای فروش محصولات ایرانی استفاده می‌کردند. همان سال‌ها برخی از باغ‌داران ایرانی نیز در مناطق حاصل‌خیزی چون غزه به کشت و زرع مشغول بودند.
 
به فرش‌فروشی خودمان برگردیم؛ سال‌های آغازین قرن بیستم، فروشگاه میو علاوه بر فرش ایرانی، نقره، صنایع دستی، کتاب و کارت‌پستال‌های قدس را به فروش می‌رساند و در آن ایام و پس از اشغال شهر به دست نیروهای استعمارگر بریتانیایی، با سرازیر شدند مسافران تازه‌وارد، کسب و کار خانواده میو هم رونق بیشتری گرفت. اما این رونق دیری نپایید و سال 1948 با تاسیس اسرائیل، بخش مهمی از این تجارت خانوادگی از هم پاشید. در آن سال صهیونیست‌ها تلاش زیادی برای تصرف دروازه یافا کردند و درگیری‌های خونینی رخ داد، اما تا سال 1967 و اشغال همه‌ی قدس، دروازه یافا هنوز به چنگ صهیونیست‌ها نیافتاده بود. اما پس از آن بود که دروازه یافا به اشغال کامل اسرائیل درآمد.
 
القصه، ماجرای فروشگاه فرش ایرانی آقای میو در شهر قدس، نشانه‌ای از رونق و آبادی فلسطین و جریان تجارت در این سرزمین بود. برخلاف تصویری که غرب در آن سال‌ها از فلسطین داشت و شهر مقدس را در بیابانی فاقد جمعیت و تمدن تصور می‌کرد، در قدس و فلسطین زندگی جریان داشت. همین‌طور این فرش‌فروشی مشهور نمادی از ارتباط تجاری ایران و فلسطین در سال‌های پیش از اشغال و آشنایی و ارتباط بخشی از ایرانیان با فلسطینیان در آن ایام به شمار می‌رفت.
 
پ.ن: ماجرای این جستجوی تاریخی درباره فرش‌فروشی ایرانی در قدس، از دیدن دو عکس شروع شد، اولی از سال 1938 بود که در آن نظامیان اشغالگر بریتانیایی، به تفتیش اعراب فلسطینی مشغول بودند و در قاب تصویر، تابلوی فروشگاه فرش ایرانی به چشم می‌خورد. عکس دوم مال سال 1947 بود که یک آمبولانس با حمایت سربازان بریتانیایی، مجروحین صهیونیست را از میان جمعیت اعراب محبوس در شهر قدس حمل می‌کرد، در آن عکس هم تابلوی بزرگ فروشگاه فرش ایرانی به چشمم خورد و پیدا کردن داستان این مغازه، من را به قصه آقای بولص میو رساند.

@MuhammadAsghari

🔹سلسله نشست‌های حلقه مطالعات فرهنگی فلسطین

📌نشست دوم

🔴فلسطین در حافظه فرهنگی ایرانیان

➖با ارائه محمد اصغری

🗓جمعه ۵ اردیبهشت
⏰ساعت ۱۶ الی ۱۸

✅ورود به جلسه از طریق لینک
https://vc.isu.ac.ir/ch/isu-conf
(لینک را باز کرده و به عنوان مهمان وارد شوید)

🔺امروز ‏۴سال از قتل فادي علون، دومین شهید انتفاضه‌ی سوم، می‌گذرد؛ فادی درحالیکه که مشغول خرید فلافل در قدس اشغالی بود، هدف حمله‌ی نژادپرستانه قرار گرفت، اشغالگران فرياد می‌زدند مرگ بر عرب، نظامیان صهیونیست هم به محض رسیدن ۷گلوله به سمتش شلیک کردند، عابران اسرائیلی حتی به جنازه‌ی فادی هم رحم نیاوردند و آن‌را لگدمال کردند!

✅ @Culture_PS 🇵🇸

🔺‏سرداران و رویای فتح قدس؛ از ریچارد شیردل و صلاح‌الدین ایوبی، تا مارشال آلنبی و ناصر و صدام و....!

✅ @Culture_PS 🇵🇸

🔺‏"اگه ما توی خونه‌ها بشینیم و فقط اخبار رو دنبال کنیم، کی می‌خواد فلسطین رو آزاد کنه؟! صلاح الدین از کردستان میاد و آزادش می‌کنه؟! اینا همش حرفه، چرا ما خودمون صلاح الدین نشیم و فلسطین رو به دست خودمون آزاد نکنیم؟!"

🔸‏امروز سالگشت فتح قدس بدست صلاح‌الدین ایوبی، سردار مسلمان و منجی اساطیری بیت‌المقدس است؛ اما دیگر دوران سرداران فاتح به سر رسیده، امروز عصر عهد التمیمی‌هاست، اگر قرار است فلسطین آزاد شود، بدست دختران و پسران فلسطینی‌ست، به قول عهد "قرار نیست صلاح‌الدین از کردستان بیاد و فلسطین رو آزاد کنه، خودمون باید صلاح‌الدین بشیم!"

✅ @Culture_PS 🇵🇸

‏باز هم سعید، مردی با هویت دوگانه؛ امروز سالمرگ #ادوارد_سعيد، مهم‌ترین اندیشمند فلسطینی معاصر است؛ کسی که تمام عمر برای فهم درست ‎فلسطين جنگید و مقابل اشغال‌گری شناختی ایستاد؛ همو که تمام دغدغه‌اش واقعی دیدن مساله‌ی فلسطین بود، می‌توان با بسیاری از آرای سعید مخالف بود، ولی شایسته‌ی احترام است!

محمود درویش، در سوگ و ستایش سعید، او را چنین وصف کرد: "خويش را نمی شناسانم/مبادا آنرا گم کنم/من همانم که هستم/و ديگری ام هستم در دوگانه ای"

✅ @Culture_PS 🇵🇸

🎵قطعه‌ی درویشیة به همراه دبکه

📌اثر گروه فلسطینی سه‌نوازی #جبران

🔸با الهام از اشعار #محمود_درويش

✅ @Culture_PS 🇵🇸

🔺روز شنبه از پایان‌نامه‌ی کارشناسی‌ارشد خودم با موضوع طرحواره‌ی مساله‌ی فلسطین در گفتمان ایرانی دفاع خواهم کرد

🔸با احترام به غسان کنفانی، همو که آموخت مساله‌ی فلسطین نه فقط قضیه‌ی مردم فلسطین، که مساله‌ی توده‌های تحت ستم عصر ماست!

✅ @Culture_PS 🇵🇸

🔺امروز سالگشت فاجعه‌ی صبرا و شتیلاست

🔸‏چند سال پیش از منابع فلسطینی پیدا کردم که بین شهدای فاجعه‌ی صبرا و شتیلا اسم دو ایرانی هم ثبت شده؛ در گزارش صلیب‌سرخ جهانی اسم محمد خراسانی و در گزارش اتحادیه کلیساهای خاورمیانه اسم عبدالله کوسرانی دیده می‌شود؛ احتمال می‌دهم از اعضای ایرانی جبهه دموکراتیک بوده باشند ولی تقریبا هیچ چیزی از آن‌ها نمی‌دانیم

❌اگر اطلاعاتی از این شهدا دارید، من را هم مطلع کنید:
📌 @M_Asghari

✅ @Culture_PS 🇵🇸