قدرت بردباری؛ دفاع مغز در برابر دمانس ✍🏻 Bobby Hoffman ترجمه توسط کانال تلگرام علی نیک‌جو @alipsychiatrist ◽آزمایش مشهور مارشمالو که توسط گروه تحقیقاتی والتر میشل در سالهای دهه ۱۹۶۰ آغاز شد، چیزی فراتر از قدرت اراده را نشان می‌دهد. در این آزمایش به بچه‌ها گفته می‌شد که بین برداشتن یک مارشمالو یا کلوچه در همان لحظه، یا منتظر شدن برای ۱۵ دقیقه و دریافت ۲ مارشمالو به جای یکی، انتخاب کنند. پیگیری شرکت‌کنندگان در این مطالعه در سالهای بعد نشان داد آن دسته از کودکانی که منتظر دریافت دو مارشمالو یا کلوچه می‌شدند، در سالهای بعد عملکرد تحصیلی و شغلی بالاتری را نشان میدادند و یک تفسیر محققان این بود که این گروه از کودکان اراده قوی‌تر و قدرت بیشتری برای کنترل رفتارشان دارند. اما نتایج این مطالعه همچنین ممکن است ارتباطی با این موضوع داشته باشد که چرا بعضی از افراد عملکرد شناختی قوی‌تری را در سنین بالا نسبت به افراد دیگر حفظ می‌کنند. پژوهشهای جدید نشان می‌دهند که توانایی ما برای به تعویق انداختن ارضای نیازها(Delay Gratification) می‌تواند یک فاکتور محافظت‌کننده در برابر علائم زودهنگام آلزایمر و سایر انواع افت عملکرد شناختی باشد.اگر مغز را به یک عضله تشبیه کنیم، همانطور که عضله با ورزش کردن قوی‌ میشود، هربار که دستیابی به فواید درازمدت را به تجربه‌ی یک لذت فوری اولویت می‌دهیم، در حال انجام یک ورزش ذهنی هستیم که قسمت‌های مختلفی از مغز بخصوص قشر جلوپیشانی(prefrontal cortex) که مسئول برنامه‌ریزی، استدلال و کنترل تکانه است، در آن دخیل هستند. درست همانطور که فعالیت فیزیکی منظم به حفظ قدرت عضلانی کمک می‌کند، تمرین منظم کنترل خود(self-control) به حفظ کارکرد شناختی(cognitive function) در طول زندگی کمک می‌کند. تمرینِ به تعویق انداختن  ارضای نیازها، در مواقعی که بردباری منافع درازمدت بیشتری دارد، باعث افزایش استقامت ذهنی و توانایی حفظ پشتکار در میان موانع می‌شود. دانش پشت این یافته‌ها جالب‌توجه است؛ زمانی که در برابر دست‌یابی به پاداش یا لذت فوری مقاومت می‌کنیم، استراتژی‌های تنظیمی آرام(cool regulation strategies) در قشر جلوپیشانی راست مغز، شامل استدلال و حل مسئله منطقی را فعال می‌کنیم. در مقابل، حرکت به سمت ارضای فوری، استراتژی‌های داغ(hot strategies) در آمیگدال و ونترال استریاتوم، که نواحی مغزی مرتبط با تصمیم‌گیری هیجانی هستند را فعال می‌کند. طبیعی است که هرچه بیشتر از استراتژی‌های آرام استفاده کنیم، مسیرهای عصبی مرتبط با آن در قشر پره‌فرونتال تقویت می‌شوند و قدرتمندی این مسیرهای عصبی، مانند یک ذخیره‌ی مغزی عمل میکند که علائم افول شناختی مانند افت حافظه را به تاخیر می‌اندازد. چیزی که با مضمون بردباری و‌‌ تعویق ارضای فوری، در حال بحث از آن هستیم، تنها مربوط به قدرت اراده در افراد نیست. بلکه فاکتورهایی مثل چشم‌انداز زمان آینده (future time perspective/FTP)، یا به عبارتی توانایی ما برای ترسیم برنامه‌ای برای آینده، در آن نقش دارد.‌ افرادی که چشم‌انداز آینده‌ی ‌آنها مشخص‌تر و محکم‌تر است، به احتمال بیشتری انتخاب‌های سالم‌ برای سبک زندگی‌شان دارند؛ از حفظ روتین‌ ورزشی منظم تا ترجیح غذاهای سالم در برابر غذاهای سریع و ناسالم؛ این انتخاب‌ها که در همه آنها، توانایی چشم‌پوشی از لذت فوری نقش دارد، از جهات مختلف منتهی به سلامت مغزی بیشتر و کاهش خطر افت شناختی می‌شوند. موضوع امیدوارکننده این است که این مهارتها در هر سنی قابل‌ رشد دادن هستند. اگرچه پایه‌‌های آنها ممکن است در کودکی گذاشته شود، اما بزرگسالان می‌توانند توانایی‌های تنظیم خود(self-regulation) را از طریق تمرین و تلاش آگاهانه تقویت کنند. استراتژی‌های ساده‌ای مثل قرار دادن اهداف مشخص، تنظیم برنامه عملیاتی با جزئیات، و کنترل و ارزیابی فرآیند، می‌تواند به ساخته شدن این مهارتهای اساسی کمک کند.‌ با توجه‌ به آنچه گفته شد، به تعویق انداختن لذت و پاداش ذهنی، علاوه بر توانایی کنترل وسوسه، نیاز به ایجاد رویکردی استراتژیک به تصمیم‌گیری‌های زندگی دارد. کسانی که در به تعویق انداختن ارضا و نگرش استراتژیک به زندگی قدرت بیشتری پیدا میکنند، غالبا توانایی حل مسئله، تنظیم هیجانی و مدیریت موثر استرس در آنها بالاتر میرود که تمام این فاکتورها در تاب‌آوری شناختی مغز اثر تقویت‌کننده دارند. ادامه در INSTANT VIEW (مشاهده فوری) @alipsychiatrist