کتاب و زندگی

🍂 #برشی_از_یک_کتاب

 زمستان بود.
جان می‌کندم در نیویورک نویسنده شوم. سه یا چهار روز بود لب به غذا نزده بودم. فرصتی پیش آمد تا بالاخره بگویم:
"می خوام مقدار زیادی ذرت بو داده بخورم "

و خدای من، مدت‌ها بود غذایی این همه به دهانم مزه نکرده بود. هرتکه از آن و هر دانه مثل یک قطعه استیک بود. آنها را میجویدم و راست می افتاد توی معده‌ام.

معده‌ام می گفت :
"متشکرم، متشکرم"

مثل آنکه توی بهشت باشم
همینطور قدم میزدم که
سروکله دو نفر پیدا شد،

یکیشان به آن یکی گفت :
"خدای بزرگ"

طرف مقابل پرسید:
"چه شده؟"

اولی گفت:
"آن یارو را دیدی که ذرت میخورد؟ وحشتناک بود! "

بعد از آن حرف دیگر از خوردن ذرت ها لذت نبردم.
به خودم گفتم:
" منظورش از وحشتناک چه بود؟ من که توی بهشت سیر می کنم. "

گاهی به همین راحتی
با یه کلمه،
یه جمله،
یه حالت چهره
می‌تونیم مردم رو از بهشت خودشون بکشونیم بیرون و این واقعا بی رحمانه ترین کاره.

سرمونو می‌کنیم تو زندگی یکی
که اصلا به ما مربوط نیست،
کاری با ما نداره
و ازمون چیزی نپرسیده،
نخواسته و...

دهنمونو باز می‌کنیم
و از بهشت شخصیش می‌رونیمش!

📖 #شاعری_با_یک_پرنده_آبی
✍ #چارلز_بوکوفسکی
📖🌹 @book_life