🟦اگر تمام ثروت ایران را از عصر محمود غزنوی تاکنون دریک کفه ترازو قرار دهند و شاهنامه فردوسی را درکفه دیگر، درپیشگاه خردمندان و صاحبدلان جهان این کفه سنگینترخواهد بود.
«اگر که حشمتْ جویند شاعران ز ملوک فزون ز جاه ملوک است جاه فردوسی خرد که پایۀ مردان درست سنجد و راست فراز عرش نهد پایگاه فردوسی نگشت دستخوش پایمال ترک و عرب زبان پارسی اندر پناه فردوسی بدی نجست و به بد نیز هیچ نگرایید روان پاک و دل نیک خواه فردوسی نیافت ره برِ محمود غزنوی پیِ آنکْ نَبُد ستایش بیگانه راه فردوسی نبرد آب هنر در مدیح بی هنران جز این نبود همانا گناه فردوسی».