دیوارو می‌بوسم برای آخرین بار⠀ رفتن یه وقتی داره و وقتِش رسیده⠀ من احترامِ خونه رو حالیمه، هرچند⠀ این خونه با من رنگِ آرامش ندیده⠀ ⠀ این رفتن از رفتن فراتر می‌شه وقتی⠀ این چاله با من تا عذابِ چاه می‌رفت⠀ امشب منو هر کی ببینه، میگه: دیدم⠀ یه مَردِ مُرده تو خیابون راه می‌رفت⠀ ⠀ رؤیای فردا رو گذاشتم پُشتِ دیروز⠀ امروزو کوبیدم به هر چی که ندارم⠀ باید همه از رفتنم خوشحال باشن⠀ من واسه این خونه شبیهِ اِنفجارم⠀ ⠀ من بی‌خداحافظ شبو تو کوله کردم⠀ تهرانو تو سینم به سختی سر بُریدم⠀ کُلِ خیابونا رو کُشتم زیرِ کفشم⠀ من آخرین سیگارو تو کوچه کشیدم⠀ ⠀ سنگینیِ این بارو از رو شونه‌هاتون⠀ کندم که از من، بعدِ من باری نَمونه⠀ من قول می‌دم که ازم چیزی براتون⠀ جز چندتا شعرِ چِرت و تکراری نمونه⠀ ⠀ من واسه دل کندن باید بی‌رحم باشم⠀ تا خونِ احساسم رو دیوارا بپاشه⠀ من با کسی غیر از خودم تعارف ندارم⠀ حق با منه، حتی اگه با من نباشه⠀ ⠀ ⠀ (بهروز رضایی)⠀ @Behrooz_rezaei