تو تنها خواهی ماند؛ هنگام خنده‌های بلند، هنگام غم‌های جانکاه، هنگام خوابیدن‌های آرام یا متشوش شب. تو تنها خواهی ماند در روزها و وقت‌هایی که گمان می‌کردی انسان‌های بسیاری برای به آغوش کشیدنت انتظار می‌کشند.