📌 پنج استدلالِ زیر در اثباتِ بی‌معنا بودنِ زندگی انسان را نقد کنید. استدلال ۱. استدلال بی‌اهمیتی زندگی انسان در هستی مقدمه‌ی ۱. زندگی انسان در مقایسه با عظمت هستی، بی‌اهمیت است. مقدمه‌ی ۲. اگر زندگی انسان در مقایسه با عظمت هستی، بی‌اهمیت باشد، آن‌گاه بی‌ارزش است. مقدمه‌ی ۳. اگر زندگی انسان بی‌ارزش باشد، آن‌گاه زندگی انسان بی‌معنا است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نتیجه. زندگی انسان بی‌معنا است. استدلال ۲. استدلال ناپایداری زندگی انسان مقدمه‌ی ۱. زندگی و هر آنچه در زندگی صاحب آنیم، مثلِ زیبایی، سلامت، جوانی، عشق و...، موقتی و ناپایدار است. مقدمه‌ی ۲. اگر زندگی و هر آنچه در زندگی صاحب آنیم، موقتی و ناپایدار باشد، زندگی انسان بی‌ارزش است. مقدمه‌ی ۳. اگر زندگی انسان بی‌ارزش باشد، آن‌گاه زندگی انسان بی‌معنا است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نتیجه. زندگی انسان بی‌معنا است. استدلال ۳. استدلال گزافی بودن اهداف انسان مقدمه‌ی ۱. اهدافی که هر انسانی برای زندگی خود بر می‌گزیند، گزافی است[= دلبخواهی است.] یعنی هیچ هدفی منطقاً بر هیچ هدف دیگری رجحان ذاتی ندارد. مقدمه‌ی ۲. اگر اهدافی که هر انسانی برای زندگی خود بر می‌گزیند، گزافی باشد، زندگی انسان بی‌ارزش است. مقدمه‌ی ۳. اگر زندگی انسان بی‌ارزش باشد، آن‌گاه زندگی انسان بی‌معنا است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نتیجه. زندگی انسان بی‌معنا است. استدلال ۴. استدلال بی‌طرفی هستی نسبت به ارزش‌های برگزیده‌ی انسان مقدمه‌ی ۱. هر انسان‌ مجبور است برای زندگی خود مجموعه‌ای از ارزش‌ها را برگزیند. مقدمه‌ی ۲.جهان هستی نسبت به مجموعه‌ی ارزش‌هایی که هر انسانی برای زندگی خود برمی‌گزیند، بی‌طرف است. مقدمه‌ی ۳. جهان هستی نسبت به مجموعه‌ی ارزش‌هایی که هر انسانی برای زندگی خود برمی‌گزیند، بی‌طرف باشد، آن‌گاه زندگی انسان بی‌معنا است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نتیجه. زندگی انسان بی‌معنا است. استدلال ۵. استدلال عدم تضمین هستی نسبت به موفق بودن تلاش‌های انسان مقدمه‌ی ۱. در هستی هیچ تضمینی وجود ندارد که تلاش‌های انسان با موفقیت همراه باشند. مقدمه‌ی ۲. بعضاً دیده می‌شود که انسان علی‌رغم تلاش زیاد به نتیجه‌ی دلخواهش نمی‌رسد. مقدمه‌ی ۳. بعضاً دیده می‌شود که انسان بدون هر گونه تلاشی و صرفاً از سرِ تصادف و شانس به نتیجه‌ی دلخواهش می‌رسد. مقدمه‌ی ۴. در هستی هیچ تضمینی وجود ندارد که تلاش‌های انسان با موفقیت همراه باشند و نیز اگر بعضاً دیده می‌شود که انسان علی‌رغم تلاش زیاد به نتیجه‌ی دلخواهش نمی‌رسد و بعضاً دیده می‌شود که انسان بدون هر گونه تلاشی و صرفاً از سرِ تصادف و شانس به نتیجه‌ی دلخواهش می‌رسد، پس کام‌یابی و ناکامی انسان بر حسب شایستگی‌ها نیست و صرفاً تصادفی است. مقدمه‌ی ۵. اگر کام‌یابی و ناکامی انسان بر حسب شایستگی‌ها نیست و صرفاً تصادفی است آن‌گاه زندگی انسان بی‌معنا است. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ نتیجه. زندگی انسان بی‌معنا است. 💠 اَزدانامه | محمدمهدی حاتمی @azdanameh