‏۱. روان‌درمانی یه سرویسه. محصولی فروخته نمی‌شه که کارخونه‌ش کنی و رشد نمایی داشته باشه. «محصول/product » وقت و توجه و تخصص خودِ درمانگره. که قابل تکثیر نیست. ‏۲. قسمت بسیار عمده درآمد این رشته تقریباً تماماً بر حسب active income هست. ینی واقعاً باید ساعتی کار کنی، تا بازنشستگی. ‏۳. ظرفیت ساعتی محدوده. یک هفته ۴۰ ساعت کاری داره و معمولاً بیشتر از ۲۵ جلسه در هفته سالم تلقی نمی‌شه و رایج نیست. و روی کیفیت عملکرد چه برای مراجع آخر روز، چه در طی چند ماه تأثیر می‌ذاره. ‏۴. تضمین ۱۰۰٪ی در کار نیست. هرگز. ‏۵. امکان upsell کردن و آپشن اضافه و اینا هم نداره. (مثلاً صد تومن بیشتر بگیری، شمع و بک‌گراند صدای آبشار بذاری، مث سالن ماساژ!) ‏۶. پروژه‌ای هم نمی‌تونی کار کنی. مث وکالت (سرویس) که بگی اگه مثلاً پولت برگشت ۲۰٪ اون ۱۰ میلیارد تومن رو بده به من. ‏۷. پروموشن خاصی هم درکار نیست مثل شغل‌های مهندسی. ینی اینجور نیست که الزاماً بعد ۲ سال سینیور بشی، بعد لید بشی، بعد فلان تایتل. و حقوقت هر بار ۵۰٪ بره بالا. ‏۸. امکان تکثیر فرنچایزگونه هم نداری. که مثلاً فرمول پودر سوخاری مخصوص خودت رو داشته باشی و در ۸ نقطه تهران شعبه خودت با همون مزه رو بزنی و ۸ جا موازی با کیفیت خودت کار کنه. چون مجدداً محصول، وقت و تمرکز و تجربه تراپیست هست که قابل تکثیر نیست.