وقتی قرار شد شکست مفتضحانه و تارومارشدن پیروزی نامیده شود، دیگر جای گفتگو نمی‌ماند. زبان چیزی جز معانی قراردادی برای واژه‌ها و صداها نیست. وقتی طرف حتی به این قرارداد ساده هم پایبند نمی‌ماند، سخن معنا و فایده‌اش را از دست می‌دهد، و صرفاً می‌شود ابزار تجاوز و تسلط ذهنی. قدیم‌ها خیلی زودتر از این که دروغ و توهم به این مرحله برسد، شمشیرها بیرون می‌آمد تا حقایق آشکار شود و خون دروغ را بشوید. اما در یک دنیای مدرن، تجاوزی می‌تواند قریب پنجاه سال دوام بیاورد و روح‌ها را بفرساید.
