امام طبری(310 هـ) در تهذيب الآثار (3/241) با سند اعلایی «تجارت بت» توسط معاویه را این‌چنین گزارش می‌کند: «وَحَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّارٍ (ثقة حافظ) قَالَ: حَدَّثَنَا عَبْدُ الرَّحْمَنِ (ثقة ثبت حافظ عارف بالرجال والحدیث) قَالَ: حَدَّثَنَا سُفْیَانُ (ثقة حافظ فقیه إمام حجة) عَنِ الأَعْمَشِ (ثقة حافظ) عَنْ أَبِي وَائِلٍ (ثقة مخضرم) قَالَ: كُنْتُ مَعَ مَسْرُوقٍ (ثقة) بِالسِّلْسِلَةِ، فَمَرَّتْ عَلَيْهِ سَفِينَةٌ فِيهَا أَصْنَامُ ذَهَبٍ وَفِضَّةٍ، بَعَثَ بِهَا مُعَاوِيَةُ إِلَى الْهِنْدِ تُبَاعُ، فَقَالَ مَسْرُوقٌ: «لَوْ أَعْلَمُ أَنَّهُمْ يَقْتُلُونِي لَغَرَّقْتُهَا، وَلَكِنِّي أَخْشَى الْفِتْنَةَ!» ترجمهٔ فارسی: ابو وائل گفت: به همراه مسروق در سلسله بودم، در همین حین یک کشتی از کنار او عبور کرد که در آن بت‌هایی از طلا و نقره بود، که معاویه آن‌ها را برای فروش به هند فرستاده بود؛ پس مسروق گفت: اگر می‌دانستم که آن‌ها مرا خواهند کشت، آن را غرق می‌‌کردم، ولی من از فتنه می‌ترسم! 📌تعلیقهٔ (1): عنعنهٔ اعمش از ابو وائل حمل بر اتصال می‌گردد چنان‌که حافظ ذهبی (748 هـ) در ميزان الإعتدال في نقد الرجال (2/224) گفته است: «قلت: وهو يدلس، وربما دلس عن ضعيف، ولا يدرى به، فمتى قال حدثنا فلا كلام، ومتى قال "عن" تطرق إلى احتمال التدليس إلا في شيوخ له أكثر عنهم: كإبراهيم، وابن أبي وائل، وأبي صالح السمان، فإن روايته عن هذا الصنف محمولة على الإتصال» و صیغهٔ (الأعمش‌ عن أبي وائل) 45 مرتبه در مسند احمد نقل شده است که شعیب ارنؤوط درباره آنها می‌گوید: «علی شرط الشیخین»، و به قول امام نووی (التقریب والتیسیر ص 24) بهترین حدیث، حدیثی است که بر شرط بخاری ومسلم باشد! 📌تعلیقهٔ (2): بلاذری در جُمَل من أنسابِ ألأشراف (5/129) روایت طبری را با سند معتبر متابعه کرده است. 📌تعلیقهٔ (3): مسروق و ابو وائل از رجال معتمد دربار امویه هستند، و واقعه‌ی مذکور را خود آنها نظاره‌گر بوده‌اند! پس تشکیک‌های احمد بن حنبل وغیره با فاصله‌ی چند قرن چه قیمتی دارد؟!!