🔥معاویه فرماندارهای ظالم و خونریز و ملعون را در سراسر بلاد اسلامی انتخاب می‌کرد (1) قال شيخ الإسلام، الحافظ إبن حجر العسقلاني (852 هـ) «... کان زیاد قوي المعرفة، جيد السياسة، وافر العقل وكان من شيعة علي وولاه أمرة القدس فلما استلحقه معاوية صار أشد الناس على آل علي وشيعته وهو الذي سعى في قتل حجر بن عدي ومن معه كلام كل من وقفت على كلامه من أهل العلم مصرح بأن زياد أتحامل عليه وكانت وفاته سنة ثلاث وخمسين من الهجرة وهو على أمرة العراق لمعاوية وأخباره في التاريخ شهيرة.» لسان الميزان، الناشر: مؤسسة الأعلمي للمطبوعات، ج 2، ص 494 یعنی: زياد شخصى آگاه بود، و سياست را خوب می‌دانست، و از عقلی وافر برخوردار بود، و از شيعيان علی بود که او را به ولايت امارت قدس می‌نمود، اما زمانی که به معاويه پيوست شديدترين و سخت‌گيرين ترين مردم بر عليه خاندان و شيعيان [حضرت] علی [عليه السلام‌] شد، و او همان کسی بود که در قتل حجر بن عدی و همراهانش نقش به سزايی داشت. و تاریخ‌‌نگار شهیر، عز الدین ابن‌اثیر (630 هـ) در الکامل في التاریخ (3/450) از بی احتیاطی و عجله‌داشتن زیاد بن ابیه در گرفتن جان شیرین مردم گزارش کرده است: «وكان زياد أول من شدد أمر السلطان وأكد الملك لمعاوية وجرد سيفه وأخذ بالظنة وعاقب علي الشبهة وخافه الناس خوفا شديداً حتی أمن بعضهم بعض.» یعنی: زیاد اولین کسی بود که در سلطنت خود بیش‌ترین سخت گیری‌ها را به عمل آورد، و بر فرمانروایی معاویه تأکید ورزید و شمشیر خود را برهنه کرد و به صرف تهمت و گمان بازداشت و اعدام می‌کرد و مردم از او ترس و خوف شدیدی داشتند تا این که بعضی از مردم، بعضی دیگر را پناه می‌دادند! طبرانی در معجم کبیر (3/70) با سند معتبر [رواه الطبراني ورجاله رجال الصحیح - مجمع الزوائد (6/266)] از حسن بصری روایت کرده است: «... كَانَ زِيَادٌ يَتَتَبَّعُ شِيعَةَ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ فَيَقْتَلُهُمْ، فَبَلَغَ ذَلِكَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِيٍّ رَضِيَ اللهُ عَنْهُ، فَقَالَ: اللهُمَّ تَفَرَّدْ بِمَوْتِهِ؛ فَإِنَّ الْقَتْلَ كَفَّارَةٌ» یعنی: زیاد بن ابیه شیعیان علی علیه السلام را در بصره مورد تعقیب قرار می‌داد و آن‌ها را می‌کشت؛ خبر آن به امام حسن علیه السلام رسید، فرمود: خدایا! او را به مرگی منحصر به فرد مبتلاء ساز که مرگ کفارهٔ او باشد.‌ [هرچند این خبر هم از دستبرد امویان سالم نمانده زیرا او باعث نابودی ده‌ها هزار نفر بی‌گناه بوده است، و با یک‌بار مردن او جبران نخواهد شد]. گفتم: فیا لله العجب! زیاد بن ابیه را هم معاویه با وعدهٔ حکومت عراق و اوامر شیطانیه از جادهٔ اعتدال بیرون برد؛ اگر قتل فضلای صحابه و تابعین موجب دخول نار و طعن در عدالت کسی نباشد پس مصداقی برای ظلم در دنیا نمی‌یابیم و فسق و فجور نام بی‌مُسمّی خواهد بود!!