🔥معاویه، فردی که خود را «پیامبر مُرسَل» می‌دانست! «١٤) و عن عطاء بن یسار: أن معاوية باع سقاية من ذهب أو ورق بأكثر من وزنها، فقال أبو الدرداء: سمعت رسول الله صلى الله عليه وسلم ينهى عن مثل هذا، إلا مثلاً بمثل، فقال معاویة: ما أرى بهذا بأساً، فقال أبو الدرداء: من یعذرني من معاوية، أخبره عن رسول الله صلى الله عليه وسلم ويخبرني من رأيه. لا أساكنك بأرض أنت بها، ثم قدم أبو الدرداء على عمر، فذكر ذلك له، فكتب عمر إلى معاوية: لا تبع ذلك إلا وزناً بوزن.» (الأضواء الأثرية في بيان إنكار السلف بعضهم على بعض في المسائل الخلافية الفقهية، الناشر: مکتبة الفرقان، ص ٣٠٧) ترجمهٔ فارسی: معاویه یک ظرف پر از طلا یا درهم را در برابر بیش‌تر از وزنش فروخت. ابو درداء به او گفت: که من از رسول خدا -صلی الله علیه وآله وسلم- شنیدم که از چنین کاری نهی فرمود و باید در برابر هم وزنش فروخته شود؛ معاویه گفت: من در آن اشکالی نمی‌بینم! ابو درداء گفت: چه کسی می‌تواند کار معاویه را برای من توجیه کند؟ من نظر رسول الله -صلی الله علیه وآله وسلم- را به او می‌گویم و او به من نظر خودش را می‌گوید!!! دیگر در منطقه‌ای که تو در آن باشی نخواهم ماند. ابو درداء پیش عمر آمد و ماجرا را برایش نقل کرد و عمر به معاویه نوشت: آن را فقط مثل در برابر مثل و بدون زیادتی بفروش. - قال الشيخ أبو عبد الرحمن فوزي الأثري: «حدیث صحیح» انتهی. و مثل این حدیث در سنن کبری نسائی (٤/٢٧) و سنن صغری (٧/٢٧٥) با سند معتبر وارد شده است: «قال الأثري: قلت: وهذا سنده صحیح» گفتم: در آثار فراوان ملعون بودن آکل رباء ثابت شده، فکیف کسی که آن را بدون حجت شرعی حلال بداند؟! این گزارش قطعی الصدور صریح در ایمان نیاوردن معاویه است، بلکه او خود را شارع دین می‌دانسته و به شکل علنی با پیامبر اسلام -صلی الله علیه وآله وسلم- و بدیهیات شرع مبین(حرمت شدید اکل رباء) مخالفت می‌کرده است؛ در کتاب درء تعارض العقل والنقل (٥/٢٠٤) اثر ابن تیمیهٔ حرانی که زیر نظر عربستان سعودی چاپ می‌شود، می‌خوانیم: «... معارضة أقوال الأنبياء بآراء الرجال، وتقديم ذلك عليها، هو من فعل المكذبين للرسل، بل هو جماع كل كفر، كما قال الشهرستاني في أول كتابه المعروف بالملل والنحل ما معناه: أصل كل شر هو من معرضة النص بالرأي، وتقديم الهوى على الشرع. وهو كما قال، فإن الله أرسل رسله، وأنزل كتبه، وبين أن المتبعين لما أنزل هم أهل الهدى والفلاح، والمعرضين عن ذلك هم أهل الشقاء والضلال.» یعنی: مقابله کردن با فرموده‌های انبیاء با اقوال غیر انبیا و مقدم‌داشتن گفته‌ آنها فعل تکذیب کنندگان فرستادگان الهی است بلکه به اجماع این کفر است!! وصدق ربنا: (فماذا بعد الحق إلا الضلال)؟!