🔥آمِر به مُنکَر و ناهی از مَعروف (معاویه اولین تارک سنت تَلبیه) در مسند احمد (٣/٣٦٤) از مطبعهٔ «الرسالة»، از قول سعید بن جُبیر وارد شده است: «... أَتَيْتُ عَلَى ابْنِ عَبَّاسٍ بِعَرَفَةَ وَهُوَ يَأْكُلُ رُمَّاناً، فَقَالَ: أَفْطَرَ رَسُولُ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِعَرَفَةَ، وَبَعَثَتِ الَيْهِ أُمُّ الْفَضْلِ بِلَبَنٍ، فَشَرِبَهُ وَقَالَ: "لَعَنَ اللهُ فُلاناً" عَمَدُوا إِلَى أَعْظَمِ أَيَّامِ الْحَجِّ، فَمَحَوْا زِينَتَهُ، وَإِنَّمَا زِينَةُ الْحَجِّ التَّلْبِيَةُ.» ترجمهٔ فارسی: در روز عرفه نزد ابن عباس آمدم، و در حال‌ خوردن انار بود. گفت پیامبر اعظم -صلی الله علیه وآله وسلم- در عرفه افطار کرد و ام فضل برای ایشان شیر فرستاد و نوشید. و اضافهٔ بر آن گفت: خدا فلان شخص را لعنت کند تعمداً عظیم‌ترین روزهای حج را هدف قرار داده و آراستگی و شکوهش را از بین بردند، و مایهٔ زینت و شکوه حج گفتن «لبیك اللهم لبیك» است. - شعیب ارنؤوط و جمعی از محدثین برجستهٔ وهابیه در «ذیل حدیث» فرموده‌اند: (حديث صحيح). أبو بکر ابن خزیمه در صحیح (٢/١٣٣٤) برای ما بیان می‌کند آن فرد معکوس کنندهٔ سنت نبوی که در روایت احمد نام او را مخفی و مبهم کرده بودند، معاویه بوده است: «... كُنَّا مَعَ ابْنِ عَبَّاسٍ بِعَرَفَةَ، فَقَالَ لِي: يَا سَعِيدُ! مَا لِي لَا أَسْمَعُ النَّاسَ يُلَبُّونَ؟ فَقُلْتُ: يَخَافُونَ مِنْ مُعَاوِيَةَ. قَالَ: فَخَرَجَ ابْنُ عَبَّاسٍ مِنْ فُسْطَاطِهِ، فَقَالَ: لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ، فَإِنَّهُمْ قَدْ تَرَكُوا السُّنَّةَ مِنْ بُغْضِ عَلِيٍّ.» ترجمهٔ فارسی: ابن عباس از من پرسید ای سعید چرا نمی‌شنوم که مردم تلبیه بگویند؟ گفتم از معاویه می‌ترسند. ابن عباس از چادرش بیرون آمد و گفت: «لبیك اللهم لبیك»، آن‌ها از سر دشمنی با علی -علیه سلام رب العالمین- سُنَن را ترک کردند و به جا نیاوردند. - د. محمد مصطفی اعظمی در تعلیقاتی که بر کتاب مذکور دارد، ذیل حدیث می‌فرماید: (إسناده صحیح). سندی (1138 هـ) در حاشیهٔ خود بر سنن نسائی اعتراف می‌کند که امام متعبد و مقید بر سنت‌های پیامبر -صلی الله علیه وآله وسلم- بود، و معاویه به‌خاطر بغض ایشان مردم را از انجام این سنت صحیح می‌ترساند تا به آن عمل نکنند و جزئی از دین را متروک بگذارند: «... من بغض عَليّ أَي لأجل بغضه أَي وَهُوَ كَانَ يتَقَيَّد بالسنن فَهَؤُلَاءِ تركوها بغضاً لَهُ!» (حاشیة السندي علی سنن النسائي، الناشر: مکتب المطبوعات الإسلامية، ج ٥، ص ٢٥٣) شیخ سعید حوی در الأساس في السنة وفقهها (3045) ضمن بیان سنت‌بودن تلبیه در عرفات گفته است اموی‌ها به‌خاطر خصومتی که با امام داشتند مردم را به ترک این سنت نبوی ترغیب می‌دادند و ابن‌عباس بر افعال آن‌ها با تلبیه علنی انکار کرد! و در نتیجهٔ این جنایت معاویه به سنت اسلام که در حقیقت دشمنی با پیامبر -صلی الله علیه وآله وسلم- است، مردم آن را ترک کردند و با حالت اعتراضی به عبد الله بن مسعود می‌گویند که امروز، روز تلبیه نیست و تنها باید تکبیر بگوئی؛ ابن مسعود تعجب می‌کند که آیا مردم نمی‌دانند این سنت نبوی است یا از یادشان رفته است؟! «... أَجَهِلَ النَّاسُ أَمْ نَسُوا وَالَّذِي بَعَثَ مُحَمَّدًا صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالْحَقِّ، لَقَدْ خَرَجْتُ مَعَ رَسُولِ اللهِ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ، " فَمَا تَرَكَ التَّلْبِيَةَ حَتَّى رَمَى جَمْرَةَ الْعَقَبَةِ، إِلَّا أَنْ يَخْلِطَهَا بِتَكْبِيرٍ أَوْ تَهْلِيلٍ.» (مسند أحمد ، الناشر: مؤسسة الرسالة، ج ٧، ص ٧٢) ولنعم ما أفاد ☀️ العلامة عبد الحسین الأميني ☀️ - یرفع الله شأنه - : «این خط مشی کسی است که بعضی خلیفه مسلمانانش شمرده‌اند، و این است مقدار بهره‌ مندی‌اش از دین و پایبندی‌اش به سنت پیامبر صلی الله علیه وآله وسلم. وای بر مسلمانان که چنین موجود پلیدی به نام خلافت به زور و تغلب بر آن‌ها چیره و مسلط گردد؛ نمی‌دانم برای ابن عباس جائز و روا بوده که در حال احرام و در چنان مقام بزرگی و در روز عرفه - آن روز مشهور - معاویه را چون دشمن علی -علیه سلام رب العالمین- بوده و سنت نبوی را ترک گفته لعنت کند؟ آیا دانشمند امت نمی‌دانسته که اصحاب همگی عادل و راست‌رو هستند؟ یا این را نمی‌دانسته که صحابی را - هر که باشد - نمی‌توان دشنام داد، و این را که معاویه مجتهد بوده و مجتهد اگر اشتباه کند یک اجر دارد؟ من فقط این را می‌دانم که ابن عباس حرف ناروا نمی‌زند، و خرافه و نظر باطل نمی‌‌پذیرد!» (الغدیر ١٠/٢٠٩) و در آخر دست دعا بر می‌داریم و می‌گوئیم خداوندا! تو خود فرمودی {إن المنافقين في الدرك الأسفل من النار ولن تجد له نصیراً} [نساء: ١٤٥].