غرق شدن در آرامشِ چشمانِ او همانند غرق شدن در دنیایی بدون افکار پوسیده بود.
غرق شدن در آغوش جبران ناپذیرِ او همانند عاری شدن از بدی ها و ناقصی های دنیا بود.
غرق شدن در اقیانوسی از با او بودن همانند در آغوش پیچیدن دو پروانه در هم زیبا بود؛
عزیزکم چه میشد اگر تو خوابی بیش نبودی و مرا در این مسیر رسیدن به جهنم همراهی میکردی؟
