جهان شخصی او روشن بود، تاریکی دیگران غمگینش می‌کرد. اگر جهان مشترک نبود، غمی هم نبود، اما صلح درون بدون آن هماهنگی، کامل نمی‌شد. دنیایش «سلام» کم داشت. امید زندگی‌اش به روزی بود که جهان شخصی و بیرونی‌اش یکی شود. یک روز ابدی در پادشاهی خودش. {ادْخُلُوهَا بِسَلَامٍ ۖ ذَٰلِكَ يَوْمُ الْخُلُودِ} #بهشت_اندیشی