دربارهٔ آرزوها آرزوها، عمر مفید ما را کوتاه می‌کنند. چگونه؟ فرض کن تو ده سال فرصت داشته باشی اما آرزویی داشته باشی که تهش ناپیدا باشد. یعنی مشخص نباشد که کی برآورده می‌شود. در طول این ده سال، تو وقت خود را نخواهی دید و همهٔ این روزها سریع و بیهوده می‌گذرند، چون تو زندگی خودت را بر این آرزوها بنا کرده‌ای و روزهای بینش پلهٔ رسیدن به آن آرزو هستند و بی‌آن ارزشی ندارند. گفتگوی عاشقانه‌ای را تصور کن که در آن عاشق به معشوق می‌گوید:‌ «روزهای بی تو را گم کرده‌ام». این شاعرانه است اما ته رنگی از واقعیت هم دارد. معشوق، روزها را تا رسیدن به آرزویش شمرده، زندگی نکرده. پای آرزو بلند است، آرزو از همهٔ روزهای تو می‌گذرد و گام بر آن سوی اجل می‌گذارد. حسرت لحظه‌های پیش از مرگ، حسرت نرسیدن به آرزوها نیست، سوگ فرصتی است که از دستش داده‌ایم. خط ممتدِ آرزو را خط عرضیِ اجل قطع می‌کند... https://t.center/akseMahtab