عَنِ أَبَی سَعِيدٍ الخِدری رضى الله عنه أَخْبَرَهُ أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله عليه وسلم نَهَى عَنِ الْمُنَابَذَةِ، وَهْىَ طَرْحُ الرَّجُلِ ثَوْبَهُ بِالْبَيْعِ إِلَى الرَّجُلِ، قَبْلَ أَنْ يُقَلِّبَهُ، أَوْ يَنْظُرَ إِلَيْهِ، وَنَهَى عَنِ الْمُلاَمَسَةِ، وَالْمُلاَمَسَةُ لَمْسُ الثَّوْبِ لاَ يَنْظُرُ إِلَيْهِ‏.‏ بخاری(۲۱۲۴) از ابوسعید خدری رضی الله عنه روایت است که رسول الله صلی الله علیه وسلم از معامله به صورت منابذه و ملامسه نهی فرمود. منابذه این است که فروشنده پارچه ای را برای فروش نزد مشتری بیندازد و قبل از اینکه وی پارچه را بررسی کند و به آن نگاه کند، معامله تمام شده تلقی گردد. و ملامسه این است که چون پارچه را لمس کند و لو اینکه به آن نگاه نکند، معامله تمام شده به حساب آید.   رسول الله صلی الله علیه وسلم از دو معامله نهی کرده است چون با ضرر و زیان یکی از دو طرف، خریدار یا فروشنده همراه می باشد به عنوان مثال کالا برای فروشنده یا خریدار یا هر دوی آنها مجهول باشد. و از این قبیل است بیع منابذه که طی آن فروشنده مثلا  پارچه ی خود را نزد مشتری می اندازد و قبل از دیدن و بررسی کردن آن توسط مشتری، معامله را تمام شده می دانند. و همچنین بیع ملامسه اینکه مبنای معامله را لمس پارچه می دانند، قبل از اینکه به آن نگاه کرده و آن را بررسی کنند. این دو معامله با جهل و ضرر همراه هستند و یکی از دو طرف معامله در معرض خطر می باشد که یا سود می کند یا ضرر و به این ترتیب معامله ی آنها از مصادیق قمار می باشد که از آن نهی شده است.