ناگهان یاد تو می‌افتم و قلبم از خوشی، همچون چکاوکی که در سپیده‌دمان پر می‌گیرد ، از زمین تاریک به دروازه‌ی آسمان سرود میخواند. زیرا یاد عشق شیرین تو چنان ثروتی برایم به ارمغان می‌آورد ، که ننگم می‌آید جای خود را با پادشاهان عوض کنم. غزلواره‌ها ، شکسپیر