ruwān ī andar rāh mēnōg ast ī weh ud abēzag-čihrag. padīrag [ī] tan ōwōn winārd ēstēd, ōwōn čiyōn tan kāmag xwarišn xwarēd ud wistarag nihumbēd ud ān ī ruwān kāmag ka pad tan, xwarišn be ō gursagān, wistarag be ō brahnagān pad rāstīh, be baxšēd dahēd. čiyōn tan kāmag kū kāmagīhā pad rōz-šab be xufsēd, ān ī ruwān kāmag ka [pad] tan, rōzān-šabān xrad ī ahlawān xwāhēnd. (Anklesaria, 1964, p. 123-124) روان، به ذاتِ خویش پاک و سرشتش از خوبی و همواره به مینو مُتِمایل است؛ همانگونه که تن وابسته به گیتی و اینگونه سامان یافته است. چنانکه بدن، تمایل به خوراک خوردن و جامه پوشیدن دارد؛ روان را میل به سیرکردنِ گرسنگان و پوشاندنِ برهنگان است. و یا بدانگونه که تن نیاز به استراحت و خوابیدن در شب هنگام دارد، روان همواره در پیِ حکمت و خردِ دادگر میباشد... (بخشی از کتابِ پهلویِ گزیده‌های زادسپرم) The soul, by its very nature, is pure and inherently good, always inclined toward the divine. Just as the body is tied to the material world and functions accordingly, so too does the soul operate within the body. The body seeks nourishment and clothing, while the soul desires to feed the hungry and clothe the naked. Similarly, while the body craves rest, both day and night, the soul, when within the body, seeks wisdom and righteousness at all times. From the Pahlavi book *Wizīdagīhā ī Zādsparam* (Selections of Zadsparam). ☝🏼✨ https://t.center/ZoroastrianismWisdom ☝🏼✨ https://www.instagram.com/zoroastrian.wisdom