. درباره‌ی نشستِ فرونسیس؛ ضرورتی در مسیر اتوپیااندیشی فرونسیس؛ لازمه‌ای برای بهره گیری از امکانات اتوپیااندیشی و مقابله با تهدیدهای آن تطور اتوپیاهای پیش از جنگ دوم و جنگ سرد تا اتوپیاهای امروز، امکانات اتوپیاهای کلاسیک را به نفع اتوپیاهای امروزین به فراموشی سپرده است. اتوپیاهای پساجنگ، با ارائه الگوی «تدریج» و رویکرد «نه_هنوز»، بر بسیاری از آسیب های اتوپیای کلاسیک فائق آمده و با تغییراتی در این مفهوم، به بازآفرینی آن روی آوردند. اما باید در نظر داشت که تفوق اتوپیاهای امروز در این راستا، کاستی ها و خلأهای آن را از پیش چشم دور داشته است. بدین معنا که بازآفرینیِ یادشده، به نحو روزافزون، معنای «شهر» و متعلقات آن را در مفهوم اتوپیا کم رنگ ساخته یا چندان ضروری تلقی نمی‌کند. غیاب «ایده شهر» به دلیل مختصات پیچیده خویش، پیامدها و تهدیدات ناگزیری را به دنبال دارد که مشروح آن در سخنرانی اشاره خواهد شد. ناظر بر امکانات و تهدیدات هر دو گونه از اتوپیااندیشی، ما نیازمند مفهومی هستیم که باعث تقویت امکانات و تضعیف تهدیدات شود. از این رو طرح مفهوم فرونسیس در نسبت با اتوپیااندیشی کلاسیک و امروزین، مسیر پیشنهادی پژوهشگر حاضر است. مفهوم فرونسیس با التفات بر وضعیت جزئی و صورت بندی آن در نسبت با ائودایمونیا، انبساط و انقباض لازم برای اتوپیااندیش را فراهم می آورد. #فرونسیس #اتوپیااندیشی #بیگدلی #باشگاه_اندیشه @bashgahandishe