🔔📃 تفاوت خشم وخشونت✍️ ناتوانی در تمايز
خشم (anger) و خشونت (violence & rage) بسيار ديده می شود.
▫️خشم هيجانی طبيعی و جهان شمول است که در هنگام ناکامی به عنوان يک واکنش طبيعی هيجانی بيدار می شود و تمايل به دفاع و مرزبندی را بيدار می سازد.
▫️خشم نيز مانند هر هيجان ديگر سه جنبه ذهنی، جسمانی و حرکتی دارد و لازمه تداوم روابط پايدار است.
🔻خشم عمدتاً در روابط پايدار بيدار می شود و هدف از آن حفظ رابطه و نه تخريب آن است. از اين رو اين دوستان و آشنايان هستند که بيشتر ما را خشمگين می کنند.
🔻اگر خشمگين نشويم مشکلات حاکم بر رابطه (پشت صحنه) حل نشده باقی می مانند و در نتيجه دوستی و صميميت به خطر می افتد. دوستی و رابطه اي که عاری از
خشم باشد يعنی خالی از نياز و انتظار است و به همين دليل در معرض خطر از هم پاشيدگی است.
اگر هم از دست کسی که دوستش نداريم عصبانی شويم، با مرزبندی جلوی رفتار نامناسب وی را می گيريم.
▫️آنچه خوب يا بد بودن
خشم را تعيين می کند، واکنش رفتاری ناشی از آن است که می تواند سازنده يا مخرب باشد.
🔻منبع
خشم معمولاً عشق است و هدف آن سازندگی و اصلاح است، اما واکنش ناشی از
خشم - در اثر يادگيری های ناسالم- می تواند به جای سازندگی و اصلاح، رابطه را تخريب کند و لذا آن چه بايد اصلاح شود نه هيجان
خشم بلکه نحوه تجلی رفتاری آن است.
🔻کودکی که در خانواده اي بزرگ شده که واکنش سازنده به بيدار شدن اين احساس
خشم را تجربه کرده است، قاطعيت در هنگام عصبانيت را آموخته است.
🔻خشونت معمولاً از
خشم ناشی نمی شود بلکه از سيستم هيجانی ديگری به نام غيظ (rage) ناشی می شود.
▫️هدف از غيظ، اصلاح و سازندگی نيست بلکه انتقام و تلافی است.
▫️غيظ يکی از مشخصه های افرادی است که آسيب های جدی روانی داشته اند و در اثر ضربه به صيانت ذاتشان دچار غيظ شده اند.
▫️اين هيجان غيظ است که معمولاً به واکنش های مخرب و آسيب زا، چه به خود و چه به ديگران، می انجامد. حل و فصل غيظ است که معمولاً نياز به درمان دارد و نه
خشم. مباد که زندگيتان خالی از
خشم شود، اميد که زندگيتان بی غيظ سپری شود.
#خشم #خشونت💠 مركز مشاوره دانشگاه تهران
@UTcounseling