توره | اساطیر باستان

👁‍🗨 همانند وجود راز آلود بسیاری از خدایان و یا خالقین "سه گانه" در اساطیر ملل سرتاسر جهان، اساطیر #چین و دیانت #تائو نیز "تثلیث" خالق اصلی و پره موردیال خود را از هزاران سال پیش به عرصه وجود معرفی نموده اند. خدایانی که آنان را #سه_روح_ناب (Three Pure Ones) می نامیم!

اسطوره خلقت جامعه تائو سه خدای ازلی را به این صورت معرفی میکند. شاید همه ما تصاویری از تندیسهای خدایان معابد چینی مانند #شائولین را دیده باشیم. سه هیکل با ابهت و غول پیکر با چهره هایی عبوس، اولی با سبیلی بلند و آویزان از اطراف دهان با موهایی مرتب و بلند. دومی مردی قوی هیکل و جنگجو با موهایی آشفته و ریشی بلند و لخت و سومی پیرمردی تاس با ریش و سبیلی بلندتر از دو هیبت قبلی که از هردوی آنان پیرتر می نماید اما ابهتش کمتر نیست!

#تائو_ته_جینگ مقدس روایت روان شدن خلقت اولیه را با سه جمله معروف اینگونه بیان میکند:

"تائوی مقدس اولی را پدید آورد.
اولی دومی را پدید آورد.
دومی سومی را و سومی همه چیز را!"

مقصود ما از این "سه روح ناب" همین "اولی" (ووجی)، "دومی" (تایجی) و "سومی" (شنجی) هستند. باید دقت کنیم که هر یک از این سه روح علاوه بر یک دیتی مجزا اشاره به یک قلمرو یا "بهشت" ابتدایی مجزا نیز دارند. روایت طبق بسیاری از دیگر اساطیر خلقت از یک هرج و مرج ازلی آغاز می شود. به این صورت که شاه ازلی هرج و مرج یعنی #تیان_وانگ (که او را امپراتور یشم نیز می نامیم) تائوی مقدس (روح ابتدایی) را پدید می آورد. این روح به صورت "اولی" از تثلیث تائو ظهور یافته و #یوانشی_تیانزون را پدید می آورد. یوانشی که او را به توصیف، #دائوبائو یعنی "گنجینه ی تائو" می نامیم اولین فاز خلقت را رقم میزند. این فاز اول "اندیشه" خلقت است. او در ذهن خود نقشه ای کلی از هر آنچه که قرار است در وجود بیاید را رقم می زند.

"اولی دومی را آفرید"! یوانشی در یک تغییر کلی تبدیل به تناسخ بعدی یعنی #جینگبائو_تیانزون می شود. معنای اسم جینگبائو خود صفت دیتی دوم است. "گنجینه ی قانون"! جینگبائو در فاز بعدی خلقت #یین و #یانگ را فرا می خواند و آنان را به وجود دعوت می کند. سپس یین را از یانگ جدا ساخته و برای تقابل ازلی "تاریکی" و "روشنی" مرزی شاخص معین می نماید. شاید به همین دلیل است که او را نماینده ی "قانون" از سه روح ناب می دانیم. در واقع جینگبائو تعادل کائنات را برای همیشه و ابدیت برقرار ساخته است.

"دومی سومی را آفرید و سومی همه چیز را"! جینگبائو پس از ادای سهم خود در یک تبدیل همه جانبه، در شخصیت دیتی بعدی یعنی #دائوده_تیانزون نسوخ می کند. دائوده به توصیف #شیبائو یعنی "گنجینه ی پادشاهی" لقب می گیرد. چیزی که او به ارمغان می آورد حکومت، جسم مادی و تظاهر عینی وجود است. او این کار را با مخلوط کردن انرژی #چی با دو عنصر ازلی یعنی #یین و #یانگ (نور و تاریکی) انجام می دهد.

با این حساب در یک دیدگاه کلی #یوانشی را شاه روح #چی، جینگبائو را روح "کائنات" و دائوده را روح "جامعه انسانی" به حساب می آوریم. اما قلمرو بهشتی هر کدام از این ارواح مقدس همانطور که پیشتر گفتیم جداگانه و به شکل سه دایره متحد المرکز است که بر سر کوه کیهانی "یشم" قرار دارد (در کل یشم در اعتقاد تائو نمودی از هرج و مرج و ازلیت است). بهشت اول و مرکزی #یو_غینگ نامیده می شود و ماوای آسمانی خورشید است. این بهشت ورودی ای به شکل یک دروازه طلایی دارد که "دروازه حقیقت" نامیده میشود و سرچشمه تمام انرژی های نیک است. بهشت دوم دایره وسطی است و #شانگ_غینگ نام دارد و مرکز حکومت جینگبائو است‌‌‌‌‌. این جایگاه منزلگاه ماه آسمانی است و در آخر بهشت بیرونی #تای_غینگ است که تخت حکومت دائوده را در خود جای داده و منزلگاه تمام ستارگان آسمانی است.

با این که این سه روح یا سه خدای ازلی به اعتقاد اصیل تر شکلی ندارند و صرفا معنای وجودند. اما در یک شکل ثابت و قراردادی از نقش همواره اینگونه تصویر شده اند. یوانشی پیر در وسط با تاجی از طلا بر سر و لباسی از حریر سرخ بر تن، درون نیلوفر آبی ازلی خلقت ایستاده و "مروارید خلقت" یا "دایره ی یین یانگ" را در دست دارد. جینگبائو ی جنگجو با لباسی از ابریشم آبی رنگ و کلاه خودی بر سر که یک "روئی" (خنجر نمادین چینی) در دست دارد، در سمت چپ تصویر ایستاده و سر آخر دائوده ی جوان با لباسی از رشته های طلای ناب زرد رنگ که یک "بادبزن" چینی به نماد پادشاهی در دست دارد.

▫️ @Torecilik