سوسیالیسم کارگران

#گفتگو
🔴 کمپین ۱۰ هزار امضا برای آزادی #رسول_بداقی / تشکل‌های صنفی معلمان چه می‌خواهند؟
پاسخ #اسماعیل_عبدی و #رضا_مسلمی

🔸در روزهای اخیر تعدادی از معلمان طی کارزاری، برای آزادی یکی از همکاران خود ۱۰ هزار امضا جمع‌آوری کرده‌اند. این کارزار با تیتر: «انتقاد از وضعیت نابه‌سامان آموزش کشور جرم نیست»، از اواخر تیرماه آغاز شد و تا هشتم مرداد ۱۴۰۳ ادامه داشت. آن‌ها خواستار آزادی رسول بداقی شدند.

🔸اسماعیل عبدی که در حوزه مطالبان معلمان فعال است، به انصاف نیوز گفت: هدف غایی تشکل‌های صنفی در اعتراضات، اجرای قانون اساسی در اصول بیست و ششم تا سی‌ام است. برای بالارفتن فرهنگ اجتماعی، باید آموزش و پرورش رشد کند و برای رسیدن به این‌منظور عدالت آموزشی باید اجرا گردد.

🔸او با اشاره به اصل سی‌ام قانون اساسی، معتقد است: طی سال‌های پس از انقلاب اسلامی، این اصل مغفول مانده و اراده‌ای برای اجرای آن نیست، این بی‌عدالتی آموزشی علاوه بر این‌که در شهرهای مرزی با مدارس کپری و کانکسی به چشم می‌خورد، حتی در مناطق شهری نیز، وجود دارد. نابرابری در پرداخت دستمزد معلمان، باعث شده که معلمان انگیزه‌ی کافی برای تدریس نداشته باشند.

🔸رضا مسلمی، معلم همدانی هم معتقد است: آموزش و پرورش حال مساعدی ندارد، بیماراست و اراده‌ای برای احیای این بیمار درحال احتضار نیست. عدم تخصیص بودجه مناسب برای آموزش و پرورش، فاجعه‌ی افت آموزشی کشور را رقم زده است. سهم آموزش و پرورش که در سال ۱۳۵۷ نزدیک به هفت درصد از درآمد ناخالص ملی بود، امروز به کمتر از سه درصد رسیده است. بودجه آموزش و پرورش طبق اذعان وزرای آموزش و پرورش در سال‌های گذشته، صرفا جوابگوی حقوق پرسنل شده و شاید حدود سه درصد از این بودجه صرف از بین بردن ناعدالتی‌های آموزشی می‌شود. این شیوه در تخصیص بودجه، بدون شک، نتایج مبارکی به دنبال نخواهد داشت. کما این‌که هرروزه شاهد افت کیفیت آموزشی هستیم. بررسی آمار اعلامی از سوی سازمان برنامه و بودجه سیر نزولی سهم آموزش و پرورش را عیان می‌سازد و تا زمانی‌که تصمیم‌گیران شیوه‌ی نگاه خود که گویی «آ.پ یک دستگاه مصرفی است و بودجه کشور را می‌بلعد» را نسبت به آموزش و پرورش تغییر ندهند، تغییری ایجاد نخواهد شد.

🔸اسماعیل عبدی همچنین می‌گوید: در بحث تخصیص بودجه باید مقایسه علمی راجع به سهم دریافتی نیروهای ستادی به نسبت تعداد، با نیروهای صف، از بودجه اختصاصی نیز مورد بررسی قرار گیرد. از سال ۱۳۸۵ که نظام پرداخت هماهنگ کارکنان دولت به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید، تاکنون اجرا نشده است. نظام رتبه‌بندی نیز نتوانست تغییر در بهبود نظام آموزشی و دستمزد معلمان ایجاد کند. دستمزد معلمان نسبت به سایر کارمندان دولت، بسیار ناچیز است تاجایی‌که اکثر معلمان برای گذران زندگی، به مشاغل دیگر روی آورده و شغل معلمی را به عنوان شغل جانبی ادامه می‌دهند.

🔸این معلم معتقد است: بی‌توجهی به اصل آموزش، عدم حمایت کافی از معلمان و عدم تخصیص بودجه مناسب، مشکلات عدیده‌ای را ایجاد کرده است. بخش عمده‌ای از خسارت‌های کشور، مثل سیل و آتش‌سوزی، به دلیل عدم توجه به اصل آموزش است. به‌عنوان مثال از بین بردن مراتع و جنگل‌ها که یکی از دلایل عمده‌ی خسارات سیل است. به دلیل عدم آموزش اصولی اتفاق می‌افتد.

🔸مسلمی هم می‌گوید: آنچه ذکر شد، بخش کوچکی از دغدغه‌های تشکل‌های صنفی معلمی است و رسول بداقی نیز مانند سایر کنشگران صنفی، این خواست‌ها را عنوان و پیگیری می‌کند. دغدغه‌ی آموزش باکیفیت برای دانش‌آموزان، اعتراض به بی‌عدالتی آموزشی (با تاسیس مدارس مختلف، تحت عنوان تیزهوشان، هیات امنایی و… که علاوه بر رشد بی‌عدالتی آموزشی، حقوق دانش‌آموزان را پایمال می‌کند) و مواردی از این دست، خواسته‌های رسول بداقی بوده و هستند. هر کس از نزدیک رسول بداقی را ببیند و سخنان او را بشنود، این مطالب را تایید می‌کند، به همین‌دلیل است که بیش از ۱۰ هزار نفر درخواست آزادی او را امضا کرده‌اند.

🔸عبدی نیز اضافه می‌کند: توسعه‌ی کشور، وابسته به تحول فکری و فرهنگی جامعه است. رسول بداقی، هدفی جز رشد دانش و تحول فرهنگی جامعه ندارد. منصفانه نیست که دلسوزان این آب و خاک، برای بیان عقاید سازنده و پیشرو، زندانی شوند. معلمان ایران معتقدند که خواسته‌های تشکل‌های صنفی در چهارچوب قانون اساسی – اگر اراده‌ای وجود داشته باشد – قابل حل است و مسؤولان به جای برخورد با معلمان منتقد،‌ باید درصدد احیای نظام آموزشی کشور باشند. معلمان خواستار آزادی رسول بداقی هستند.

منبع: انصاف نیوز

🔹🔹🔹

https://ensafnews.com/538350

#گفتگو با مادران دادخواه آبان ۹۸

ما از «مادران داغدار» به «مادران آبان» و پس از آن به «مادران دادخواه» تبدیل شدیم

(پرونده‌ی ویژه‌ی بررسی ۴ دهه دادخواهی زنان در ایران)


#بیدارزنی: در حکومت‌های دیکتاتوری سراسر دنیا، مادران نقشی مهم در افشای جنایت‌ها و آگاه کردن جامعه جهانی نسبت به شرایط موجود داشتند. دیکتاتورها با کشتن یا زندانی کردن مردم، جبهه بزرگ و قدرتمندی از مادران و خانواده را در مقابل خود به وجود می آورند که به دلیل شرایط خاصی که دارند با ترس و سرکوب و ارعاب به عقب رانده نمی‌شوند.

سمبل مقاومت آنها مادران میدان «مایو» آرژانتین بودند که در اعتراض به ناپدید شدن فرزندانشان در سال ۱۹۷۷ به پاخاستند و بیش از سه دهه بر سنگفرش‌های میدان مایو با روسری‌های کوچک سفید و قاب عکس‌هایی از فرزندانشان تجمع کردند. هر چند سه نفر اصلی از تشکیل‌دهندگان این جمع هم ناپدید شدند اما این سرکوب‌ها مانع ادامه حرکت مادران نشد. بلکه در پیگیری‌هایی که برای فرزندانشان انجام می‌دادند متوجه وجود کمپ‌های کاراجباری شدند و آنها را نیز افشا کردند. آنها بدون هیچ قدرتی توانستند توجه جامعه جهانی را به این قتل ها و فجایع جلب کنند و نماد دادخواهی در مقابل دیکتاتورهای دنیا شدند.

در ایران نیز در دوره‌های مختلف از سال ۶۷ (خاوران) تا ۹۸ و پس از آن،  بعد از هر کشتار یا اعدام، جمعی از مادران و یا خانواده‌های کشته‌شدگان شکل گرفت که هر چند با سرکوب حداکثری حکومت روبه‌رو شد، اما نقش بسیار مهمی را در زنده نگه داشتن جنایت و دادخواهی بر عهده داشته‌اند. مادران دادخواه آبان نیز کمتر از دو سال است که برای دادخواهی خون فرزندان‌شان که دراعتراض به افزایش قیمت بنزین به خیابان آمده بودند، مشغول به فعالیت هستند. این مادران مانند مادران نسل‌های پیشین در دنیا، گریه ‌و زاری را پایان داده‌اند و پا به میدان دادخواهی گذاشته‌اند و مبارزه‌ای طولانی و جان‌فرسا را آغاز کرده‌اند.

آنها می‌گویند گرایش به هیچ جریان سیاسی‌ ندارند و تنها در مسیر دادخواهی گام برمی‌دارند و در کنار مادران دادخواه نسل‌های پیشین ایستاده‌اند.

▪️اما آیا مسیر دادخواهی تنها متعلق به مادرانی است که فرزندان‌شان را در مسیر مبارزه از دست داده‌اند؟ نقش کنشگران اجتماعی، نهادهای مدنی و فعالیت‌های سیاسی در پروسه دادخواهی چیست؟ این فعالان تا کجا توانسته‌اند از مادران دادخواه حمایت کنند و اساسا در سال‌های آتی چه وظیفه‌ای دارند؟ چگونه جمعی از مادرانی که هیچگونه فعالیت و آگاهی سیاسی نداشتند موفق به تشکیل جمع و سازماندهی برای دادخواهی شده‌اند؟

▪️ما برای پاسخ با سوالاتمان با نسل‌های مختلف مادران دادخواه به گفتگو نشستیم. متنی که در ادامه می‌آید، مربوط به گفتگو با سه تن از مادرانی است که فرزندانشان در آبان ۹۸ کشته شدند. «محبوبه رمضانی» مادر جاوید نام پژمان قلی‌پور، «مهستی محمدی» مادر جاوید نام مهدی دائمی و «رحیمه یوسف‌زاد» مادر جاوید نام نوید بهبودی در این گفتگو با ما همراه شدند تا با اهداف و نظرات آنان آشنا شویم و پاسخ سوالاتمان را بیابیم.


#جنبش_مادران_دادخواه #اعتراضات_سراسری_آبان_۹۸


ادامه‌ی متن را در وبسایت بیدارزنی بخوانید:


https://bidarzani.com/43831
@bidarzani
@zan_j

🔴 #اطلاعیه شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران پیرامون تجمع سراسری و #بارگذاری_لایحه‌رتبه‌بندی

فرهنگیان عزیز بازنشسته و شاغل

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران افتخار دارد که پس از اعلام فراخوان تجمع در روز شنبه ، سوم مهر ، در ۲۳ استان و بیش از ۴۵ شهر معلمان به میدان آمدند و تجمعات باشکوهی برگزار نمودند. شورای هماهنگی بر آمده از کانون‌های صنفی و انجمن‌های صنفی عضو است و این تشکل‌ها به بدنه فرهنگیان و فعالان صنفی متکی هستند از همین رو جا دارد از تمام فرهنگیان عزیز تشکر و قدردانی نماییم و برگزاری این تجمع اعتراضی سراسری را به تمام جامعه فرهنگیان به خصوص افراد حاضر در تجمع تبریک می‌گوییم و از کسانی که به هر دلیل حضور نداشتند درخواست می‌کنیم در کنش‌های بعدی تشکل‌های صنفی و شورای هماهنگی مشارکت نمایند چرا که با جمعیت بیشتر صدای ما پر صلابت‌تر به گوش فرادستان خواهد رسید.

در همین‌ جا لازم است یادآوری کنیم کانون‌های صنفی و انجمن‌های صنفی فرهنگیان همواره از تمام ظرفیت‌های موجود برای تحقق مطالبات استفاده نموده‌اند. ما بارها با مسئولان و نهادهای حاکمیتی #نامه‌نگاری کرده‌ایم #طومار نوشته و اقدام به #گفتگو و #مذاکره نموده‌ایم و هر جا چاره‌ای ندیدیم دست به #تحصن و #تجمع زده‌ایم و تمام این روش‌ها را حق فرهنگیان و قانونی و مسالمت‌آمیز می‌دانیم. در این مرحله حساس که به خاطر پیگیری‌ها و اعتراضات فرهنگیان ، اذهان عمومی و ارکان حاکمیت نسبت به خواست عدالت‌خواهانه ما حساس شده‌است و نمایندگان مجلس #لایحه_رتبه‌بندی را بارگذاری نموده‌اند اعلام می‌کنیم لایحه فعلی با منافع فرهنگیان بازنشسته و شاغل در تضاد آشکار است و مواردی در آن قید شده‌است که تامین کننده رتبه‌بندی بر اساس ۸۰ درصد حقوق هیات علمی نیست و ۶ ساعت اضافه تدریس نیز به معلمان تحمیل می‌شود.

شورای هماهنگی و کانون‌های‌صنفی و انجمن‌های صنفی عضو شورا در راستای رسالت ذاتی خود آماده گفتگو و انتقال خواسته برحق معلمان به نمایندگان مجلس هستند و از هر کوششی در این زمینه دریغ نمی‌کنند. بدیهی است حق پیگیری و گفتگو در انحصار هیچ کس نیست اما شوربختانه در دوره نوبخت #کارگروهی زیر نظر وی شکل گرفت که افرادی خودخوانده نماینده معلمان شدند که خروجی آن چیزی جز اجرای ناقص فوق‌العاده ‌ویژه نبوده ، سازمان برنامه و بودجه دولت روحانی با کم‌کاری و واگذاری ارایه لایحه به روزهای آخر آن هم با اختصاص تنها ۱۵ هزار میلیارد تومان در ایجاد شرایط فعلی مقصرند هر چند نمایندگان مجلس نیز با تغییر لایحه به شکل کنونی بر خلاف منافع معلمان عمل نموده‌اند. از همین رو عدم توجه به مطالبات معلمان و در نظر گرفتن پیشنهادات تشکل‌های صنفی منجر به تصویب قانونی خواهد شد که آبستن اعتراضات بعدی خواهد بود.
لازم به ذکر است لایحه فعلی به جز اشکالات فوق ایرادهای دیگری نیز دارد که در صورت فراهم شدن شرایط گفتگو به آن اشاره خواهیم نمود همچنین باید یادآوری کنیم برای شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران #همسان‌سازی حقوق بازنشستگان بر اساس قانون مدیریت خدمات کشوری مانند #رتبه‌بندی_شاغلان دارای اهمیت است و ما برای اجرای #همسان‌سازی کامل و قانونی تاکید داریم.
از فرهنگیان عزیز می‌خواهیم پیشنهادها و دیدگاه‌های خود را از طریق تشکل‌های صنفی و آی دی زیر به اطلاع دبیرخانه شورای هماهنگی برسانند :
@shora_hamahangi

۷ مهر ۱۴۰۰
رونوشت :

هیات رییسه مجلس شورای اسلامی
کمیسیون آموزش مجلس شورای اسلامی
سازمان برنامه و بودجه

https://t.center/kashowra

🛑من گاو هستم

🔸در یک مدرسه راهنمایی دخترانه چند سالی مدیر بودم.
روزی چند دقیقه مانده به زنگ تفریح، مردی باظاهری آراسته وارد دفتر مدرسه شد. گفت:
با خانم ناصری دبیر کلاس دوم کار دارم.
می خواهم درباره درس و انضباط فرزندم از او سؤال کنم.
از او خواستم خودش رامعرفی کند. گفت:
من گاو هستم! خانمِ دبیر بنده را می شناسند! بفرمایید گاو آمده! ایشان متوجه می شوند چه کسی آمده!

🔸تعجب کردم و موضوع را به خانم ناصری، دبیرکلاس دوم گفتم.
او هم تعجب کرد و گفت:
ممکن است این آقا اختلال روانی داشته باشد. یعنی چه گاو؟ من که چیزی نمی فهمم!
ناچار از او خواستم پیش آن مرد برود.
با اکراه پذیرفت و رفت.
مرد آراسته، با احترام به خانم دبیر ما سلام داد و خودش را معرفی کرد:

🔸من گاو هستم!
معلم جواب سلام داد و گفت:
خواهش می کنم، ولی ...


مرد ادامه داد شما بنده را به خوبی می شناسید.
من گاو هستم، پدر گوساله! همان دختر ۱۳ ساله ای که شما دیروز در کلاس، او را به همین نام صدا زدید...
دبیر ما به لکنت افتاد و گفت:
آخه، می دونید...

مرد گفت:
بله، ممکن است واقعاً فرزندم مشکلی داشته باشد و من هم در این مورد به شما حق می دهم.
ولی بهتر بود مشکل انضباطی او را با من نیز در میان می گذاشتید.
قطعاً من هم می توانستم اندکی به شما کمک کنم.

خانم دبیر و پدر دانش آموز مدتی با هم گفتگو کردند...

🔸آن آقا در خاتمه کارتی را به خانم دبیر ما داد و رفت.
وقتی او رفت، کارت را با هم خواندیم.
روی آن نوشته شده بود: دکتر فلانی، عضو هیأت علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی دانشگاه.....

🔸چند روز بعد از ایشان خواستم یک جلسه برای معلمان صحبت کنند، در کمال تواضع خواسته ام را قبول کردند، سخنرانی دلپذیری داشتند...ایشان می‌گفت:

🔸خشونت آن گونه كه ما فکر می کنیم فقط محدود به خشونت فيزيكي و بدني نيست.
عموما ما درگيري هاي فيزيكي یا تعرض جنسی را خشونت می دانیم.
ولی واقعیت آنست که دامنة خشونت، حوزه های گسترده تري دارد از جمله خشونت زبانی.
وقتی توهین می کنیم،
قومی را مسخره می کنیم،
صاحبان یک عقیده را تحقیر می کنیم.
وقتی تهمت یا برچسب می زنیم یا تهدید می کنیم،
همه اینها خشونت است؛
منتها خشونت زبانی.
بدون خون و خونریزی است.
خشونت زبانی از درون می کُشد.

تا حالا هیچ کس را دیده اید به دلیل اینکه مسخره شده و یا فحش خورده باشد به اورژانس مراجعه‌ کند؟
یا به پلیس شکایت کند؟
قربانیان خشونت زبانی، اثری از جای زخم بر بدنشان یا مدرک دیگری ندارند.

🔸خشونت ابتدا در ذهن شكل مي گيرد
بعد خود را در زبان نشان می دهد
و سپس زمینه ساز خشونت فیزیکی می شود.

🔸وقتی رهبر یک گروه سیاسی در جامعه، افراد طرف مقابل رااحمق، مغرض و فاسد معرفی می کند، ما به عنوان طرفداران او آمادگی لازم را پیدا می کنیم که در زمان مناسب با ماشین از روی آنها رد شویم.
چرا؟
چون دیگر آنها را شایسته زندگی نمی دانیم!

🔸وقتی در یک ورزشگاه صد هزار نفری، طرفداران تیم مقابل را با دهها فحش آبدار و ناموسی می نوازیم، زمینه را برای زد و خورد بعد از بازی فراهم می کنیم.

🔸وقتی ما جریان رقیب را فریب خورده و عامل دست دشمن معرفی می کنیم، آنگاه حذف سیاسی و فیزیکی رقیب مشروعیت پیدا می کند.

🔸وقتی دختر همسایه را داف خطاب می کنم،
راننده کناری را یابو،
مشتری را گاو،
دانش آموزم راخنگ
و فردقانون مداررا اُسکُل،
همه اینها خشونت های زبانی یعنی آمادگی برای خشونت رفتاری در آینده؛ از تعرض جنسی بگیرید تا صدمه فیزیکی.

📌چه باید کرد؟

🔸اولین کار این است که مهارت #گفتگو را بیاموزیم.
فقدان مهارت‌های گفت‌وگو باعث می شود افراد نتوانند آنچه که مدنظر دارند را به‌زبان روشن بیان کنند و ایده و احساس خود را در یک کلام خشن و تند تخلیه می کنند.
تمرین گفتگو تمرین تخلیه ذهن و قلب به شیوه ای غیرخشونت آمیز است.

🔸دومین کار این است که به خودمان بارها و بارها یادآوری کنیم کشتن آدمها فقط به فرو کردن چاقو در سینه آنان نیست.
دختر یا پسر، زن یا مردی که شخصیتش تخریب شده، شرافتش لکه دار شده، عزت نفسش لگدمال شده، دیگر زندگی نرمال نخواهد داشت.
به خودم یادآوری کنم جریان رقیب من، تیم مقابل، صاحبان دین و مذهب و اندیشه متفاوت از من، نه بی شعور هستند نه فاسدنه احمق نه هوس باز نه فریب خورده نه ...
آنها فقط انسان هستند، درست و دقیقا مانند من!

آنگاه یاد خواهم گرفت کلمه گاو را فقط و فقط برای خود گاو بکار بگیرم،
نه کمتر و نه بیشتر


🔻🔻🔻
#کانال_معلمان_عدالت‌خواه
🆔 @edalatxah

#فیلم_سوزی
#گفتگو
#بهرام_بیضایی

روایت تلخ و تکان دهنده‌ بهرام بیضایی از فیلمسوزی در جمهوری اسلامی ایران
(برگرفته از صفحه @o.khakpour )
نیمه اول دهه شصت اتفاق خاصی در زمینه نگهداری از محصولات فرهنگی و هنری در ایران رخ داد که طی آن تعداد زیادی از کپی‌ فیلم‌های مختلف به دستور مسئولان حکومتی از بین رفت؛ اتفاقی که در محافل فرهنگی از آن به نام فیلم‌سوزی یاد می‌شود .

#سینماگر_مستقل
#bahram_beyzaie
#ارتجاع_فرهنگی
#زنده_باد_جنبش_نان_کار_آزادی
@zan_j