Tarixda ko‘plab buyuk hukmdorlar xiyonatga uchragan. Masalan, Amir Temurga uning qayni akasi Amir Husayn, Jaloliddin Manguberdiga bosh vaziri, Yuliy Sezarga eng yaqin do‘sti Brutus, Napoleon Bonapartga esa o‘z qo‘mondonlari xiyonat qilgan. Shuningdek, Chingizxonning nevarasi Ögedayga ham yaqinlari tomonidan xiyonat uyushtirilgan. Bu shaxslar o‘z davrining eng kuchli liderlari bo‘lganiga qaramay, do‘st va dushmanni aniq ajratib olishda qiynalgan. Aytilmoqchi bo‘lgan asosiy fikr shuki, inson qanchalik yuqoriga ko‘tarilsa, uning atrofida shunchalik ko‘p “tulkilar” – ya’ni yolg‘onchi va xiyonatchilar paydo bo‘lishi mumkin. Shunday hayot yo‘lidan ketayotganda, hech kimga to‘liq ishonmaslik kerak. Chunki tarixda dunyo tan olgan shaxslarning muvaffaqiyatiga emas, xiyonatning kuchiga qarshi zaifligi sabab bo‘lgan. Siz ham bunday liderlar qatorida bo‘lmang. Har bir qadamda ehtiyotkor bo‘ling va kimga ishonishni sinchiklab o‘ylang. Xiyonatni yengib o‘tish uchun nafaqat kuch, balki dono strategiya va chuqur kuzatuvchanlik talab qilinadi.