⭕️ انتخابات به مثابه تاکتیک مدنی نه استراتژی✍ کمال اسعدی
🔹جامعه ایران در شرایطی وارد
انتخابات زودهنگام شد که دچار شکافهای عمیق با حاکمیت است، و این شکافها به سادگی پرشدنی نیست. این شکافهای ۴۵ ساله که حاصل سرکوبها و سرخوردگیهای مداوم بوده است، پس از جنبش ۱۴۰۱ عمیقتر شد و جامعه برای پیوند دوباره با حاکمیت به کمتر از اصلاحات ساختاری و قانونی در نظام رضایت نمیدهد. برای جنبش مدنی ایران که اهدافی متعالی و
تحول خواهانه و توسعهنگر دارد با توجه به رنگین کمانی بودن جامعه ایران چه در داخل و چه خارج نیاز به همگرایی گروههای ذینفع در ساختار حاکمیتی و بیرون از حاکمیت دارد تا امکان گذار به صورت نرم صورت گیرد. این مسیر نیاز به استفاده از تمام ابزارها و سیاستورزیهای به دور از خشونت دارد تا این گذار به دموکراسی انجام پذیرد.
🔹از
انتخابات ۹۸ که حاکمیت به سمت خالصسازی پیش رفت و در ۱۴۰۰ آن را تکمیل کرد، اکوسیستم سیاسی ایران دچار فشردگی و فشارهای امنیتی دوچندان شد که این فشردگی سیاسی و اجتماعی چنان پیش رفت که در جنبش ۱۴۰۱ در شعارهای خیابانی نمود پیدا کرد و جامعه مدنی ایران را به این نتیجه رساند که تنها راه برای تغییر در سیاستهای کلان فقط از کف خیابان میگذرد. این ناامیدی جامعه از تغییر در سیاستهای حاکمیت در عدم مشارکت در
انتخابات مجلس ۱۴۰۲ به اوج خود رسید. اما آنچه که راقم این سطور را به نوشتن واداشت
گذاشتن پایمان لای در است، کاری که در
انتخابات ۱۴۰۰ امکانپذیر نبود.
🔹با توجه به اینکه زیست سیاسی جامعه ایران به طور مداوم در حال مبارزه با استبداد در پوششهای مختلف در صد سال گذشته بودهاست و یکی از اهداف انقلاب مشروطه ایجاد حاکمیت ملت بر سرنوشت خود از طریق مجلس و
انتخابات بود و نیز در ادامه یکی از اهداف انقلاب ۵۷ احیای مشارکت و جمهوریت بود، اما بعد از انقلاب جامعه ایران دچار انسداد سیاسی و اجتماعی شد.
🔹این در حالی است که یکی از مهمترین تصمیمات راهبردی جامعه ایران دادن رای اعتراضی بود که از
انتخابات ۷۶ به بعد، از نهاد
انتخابات به عنوان تاکتیک مبارزه در جهت رفع استبداد و دموکراسیسازی و ایجاد فضاسازی سیاسی بیشترین بهرهبرداری را کرد. هرچند حاکمیت نیز سعی در مهندسی
انتخاباتهای مختلف داشت، اکوسیستم اجتماعی باز هم با استفاده از این ابزار مقاومت مدنی خود را به نحوی نشان داد.
🔹در
انتخابات سال ۸۸ جامعه مدنی با جانفشانی پیگیر رای خود شد تا امکان دوباره مهندسی
انتخابات در صندوق رای به وجود نیاید به گونهای که در سال ۹۲ مهندسی از همان مرحله اول و از طریق شورای نگهبان رخ داد که در
انتخابات ۱۴۰۰ به طور کامل بروز و ظهور پیدا کرد. اما جامعه نشان داد در هر انتخاباتی که امکان رقابتی شدن وجود داشته باشد رای اعتراضی میدهد و در قالب یک کاندیدای متفاوت صدای اعتراضی خود را به داخل حاکمیت منعکس میکند و
از انتخابات به عنوان بخشی از مقاومت مدنی و تکمیلکننده مقاومت مدنی خیابانی در رسیدن به اهداف جنبش مدنی ایران بهره میبرد و این امکان و فضا را برای کنشگران به وجود میآورد تا
انتخابات بستری باشد که جامعه مدنی بازسازی شود.
🔹به ویژه که بسیاری از نیروها در سرکوبهای مداوم دچار استهلاک شدهاند و تشکیل دولتی معتدل و میانهرو و ایجاد تغییرات در ریل سیاستگذاری خارجی، اقتصادی و داخلی باعث تقویت کنشگران میشود. جامعه این تجربه را در سالهای دولت خاتمی و همچنین دولت روحانی با گوشت و پوست خود به طور کامل درک کردهاست (هر چند با دلبستن به امیدهای واهی دچار سرخوردگی نیز شد). به همین دلیل بخشهایی از جامعه مدنی
انتخابات و تشکیل دولت میانهرو را یک استراتژی میدانست و به جای بسترسازی و تقویت شبکههای مدنی خود به افراد و گروههای داخل حاکمیتی امید میبست. همچنین به جای کاری هماهنگ جهت در فشار گذاشتن حاکمیت در دولتهای میانهرو برای خواستهای خود، دچار خطای محاسباتی و تندروی و کندروی میشد.
🔹باتوجه به شرایط موجود و حوادث دهشتناک پس از ۱۴۰۱،
جامعه ایران و شبکه مدنی و سیاسی ایران نیاز به یک بازسازی عمیق برای آینده دارد که از طریق دادن رای اعتراضی و تشکیل شدن دولت میانه رو این امکان و فرصت به وجود میآید.ـــــــــــــــــــــــ
#سیاست #انتخابات #صدای_نوین_خراسان🆔 @VoNoKh